پیشگیری از اعتیاد، آب در هاون کوفتن است یا گم کردن سوراخ دعا؟!
نوشته: میرزا سرگردان
سالانه علیرغم برگزاری دهها همایش و کنگره و جشنواره پیشگیری از اعتیاد در کشور، هر روز آمار معتادان در ایران بیشتر و وحشتناک تر می شود! معلوم می شود این همایشهای دستگاههای اجرائی و اظهار نظر آقایان و خانم ها در این برنامه ها تقریباً همه کشک است. هزینه هایی که صرف این برنامه های بیخود می گردد، اگر صرف ترک اعتیاد معتادان شود، شاید بیشتر مؤثر و نتیجه بخش تر واقع شود. مسئولان مربوطه خودشان هم به این حقیقت تلخ اعتراف دارند ولی با این حال، همچنان پول بیتالمال را هدر می دهند و آب در هاون می کوبند. بنابراین، این مسئولان محترم قطعاً سوراخ دعا را گم نکرده اند، بلکه دعا را به عمد عوضی می خوانند و سوراخ را خوب می شناسند. به یقین اگر آبی از این چاه مسئولان به معتاد جماعت هم درنیآید، نانی برای مسئولان البته درمی آید! مخصوصاً برای کاریکاتوریست های بیکار و شاعران مناسبتی و نویسندگان مقالات همایشی و گزارشگران نشریات بی خاصیت و ... که همه از دوستان ما هستند! و به فراخوان مسئولان محترم فقط از روی احساس مسئولیت! - و لاغیر_ جواب مثبت می دهند و ارائه آثار برجسته می کنند...! باری به هر جهت، حلالشان باد، بالاخره زحمت می کشند، وقتی هم هدایا و جوایزشان را گرفتند، خرشان از پل می گذرد، دیگر بود و نبود پل (تحقق پیشگیری از اعتیاد و ...) برایشان فرقی ندارد.
نمی دانم چرا در این مواقع این شعر حافظ به خاطرم خطور می کند:
گر مسلمانی از این است که حافظ دارد / وای اگر از پس امروز بود فردایی!
یکی از این برنامه های بیخود و بی تأثیر امروز (پنجشنبه 24 اسفند 91) در ارومیه برگزار شد و آقایان و خانم ها نشستند و گفتند و برخاستند و رفتند پی کارشان... و تعداد معتادان همچنان رو به افزایش است و البته به ما هم ربطی ندارد!
<!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Calibri; panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;} @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal { mso-style-parent:""; margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:10.0pt; margin-left:0cm; text-align:right; line-height:115%; direction:rtl; unicode-bidi:embed; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif";} a:link, span.MsoHyperlink { mso-style-parent:""; color:blue; text-decoration:underline; text-underline:single;} a:visited, span.MsoHyperlinkFollowed { color:purple; text-decoration:underline; text-underline:single;} .MsoChpDefault { font-size:10.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif";} @page WordSection1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 72.0pt 72.0pt 72.0pt;} div.WordSection1 {page:WordSection1;} -->
یادداشت های سفر به ترکیه (6 و پایانی)
آخرین و ششمین قسمت یادداشت های سفر به ترکیه تحت عنوان « اینجا ترکیه است و صدای جمهوری اسلامی ایران» به قلم مصطفی قلیزاده علیار در شماره 30 دو هفته نامه «دنیز» روز شنبه 20 اسفند 1391 منتشر شد. در اینجا فراز پایانی این نوشتار را که دارای پیامی خاص به بیان طنز با استفاده از یک ضربالمثل ترکی است، می خوانیم و متن کامل این یادداشت در سایت دنیزنیوز (www.daniznews.ir) قابل مشاهده و مطالعه است:
قورو – قورو قوربانیم اولوم!
شام مهمان فرماندار ماکو شدیم در یکی از رستورانهای شهر. طولانی بودن راه نیز با تمام خستگی بد نگذشت چرا که صحبت و بگو و بخند با ابراهیم آقازاده و یکی دو نفر همنفس دیگر، راه را کوتاه کرد. صحبتهای جناب عصمت پرست (شهردار سابق ارومیه و از مدیر کل های فعلی استانداری) هم در نقد برخی مسائل شهر قابل توجه بود هر چند تاریخ مصرف آن حرفها منقضی گشته! و به درد بایگانی تاریخ می خورد.
تقریباً ساعت 12 شب در ارومیه بودیم. الحمدلله. دست مسئولان محترم درد نکند که ما را هم به جمع خود دعوت کردند و در این سفر دوستانه و کاملاً بی تکلف و بی تشریفات و بی هزینه و بی هدیه، همراه شان بودیم. نگرانی فقط از بابت قبض تلفن همراه مان بود که رومینگ شدن ارتباط تلفنی در ترکیه هزینه سنگینی دارد و این سفر ما همچنان که پیش از این هم گفتم، به روش «اجرکم عندالله» بود و مصداق بارز این ضرب المثل قدیمی خودمان «قورو – قورو قوربانیم اولوم»!
سئوگی یولچولاری
در حوزه هنری آذربایجان غربی
مجموعه داستانی «سئوگی یولچولاری» نوشته حسین واحدی، روز گذشته با حضور نویسنده و جمعی از نویسندگان شهرستان ارومیه در کانون قصه حوزه هنری آذربایجان غربی نقد و بررسی شد.
در ابتدای این برنامه دکتر ضیایی مسئول کانون قصه حوزه هنری استان با تاکید بر ضرورت پرداختن به نثر ترکی و ترویج آن، انتشار کتاب سئوگی یولچولاری را نخستین گام در تحکیم ادبیات بومی در ارومیه عنوان کرد.
قلیزاده علیار، مسئول واحد آفرینشهای ادبی حوزه هنری استان نیز با اشاره به مزایای کتاب حسین واحدی، سادگی زبان و داشتن پیامهای انسانی را از امتیازات این کتاب معرفی کرد.
هادی خشایی، علی رزم آرای، فاطمه باباخانی، زهرا کریم زادگان و مسلم داداشی از نویسندگان و قصه نویسان استان نیز نقطه نظرات ادبی و انتقادی خود را در خصوص نثر کتاب، تکنیک داستان نویسی و نقاط ضعف و قوت آن بیان کردند.
کتاب مجموعه داستانی سئوگلی یولچولاری (مسافران راه محبت) شامل 17 عنوان قصه به زبان ترکی آذری است که در 96 صفحه توسط حسین واحدی نوشته شده و طی سال جاری توسط انتشارات یاز منتشر شده است.
حسین واحدی متولد 1360 شهرستان ارومیه می باشد که علاوه بر فعالیت ادبی به شغل روزنامه نگاری نیز مشغول می باشد و کتاب سئوگی یولچولاری نخستین اثر از این هنرمند است که منتشر می گردد.
گفتنی است در پایان این جلسه، کتاب «زیارت عاشورا و دعای توسل» با ترجمه اکبر حمیدی علیار به زبان آذربایجانی از سوی حوزه هنری برای شرکت کنندگان اهدا گردید.
منبع: پایگاه اطلاع رسانی حوزه هنری آذربایجان غربی
نسبت نِـسَب اربعه منطقی با موعظه چیست؟
چند روز پیش به اداره ای در یکی از شهرها مراجعه کردم. وقت نماز ظهر بود، در نماز جماعت همان اداره حاضر شدم و همراه با جماعت به نماز ایستادم. در بین دو نماز ظهر و عصر، امام جماعت محترم و فاضل برگشت و رو به جماعت نمازگزار نشست و با گفتن بسم الله، بلافاصله شروع کرد به شرح و توضیح « نِـسَب اربعه» علم منطق (نبستهای چهارگانه موجود در میان اشیا و موجودات) و مثالهایی هم برای هر کدام زد که فکر می کنم جز من و یک روحانی که در صف نماز بود، هیچ یک از کارمندان نمازگزار نفهمیدند آقا چه می فرمایند!... من هم هر چه زور زدم، آخرش نفهمیدم تدریس و توضیح معلمانه نسب اربعه منطقی چه نسبتی با موعظه در بین الصلاتین جماعت دارد!... شما اگر رمز و راز این قبیل موظه را می دانید، به من هم اطلاع دهید. فقط احتمال می دهم آقا آن روز آماده رفتن به کلاس تدریس بود و در آن لحظه خیال کرد در کلاس نشسته....؟! شاید. خلاصه از اتفاقات عجیبی بود که من در عمرم دیده ام.
بیتی نغز و دل انگیز از ظهیر فاریابی:
بگو به خواب که امشب میا به دیده من
جزیره ای که مکان تو بود، آب گرفت!
راستی که این بیت ظهیر فاریابی شاعر قرن ششم چه قدر سرشار از لطافت و طراوت و زیبایی و صمیمیت و سادگی شاعرانه است و چه قدر به شیوه هندی نزدیک است چهار قرن قبل از صائب و کلیم و غنی و واعظ و بیدل و جویا.... شعر است به تمام معنی، شعر ناب.