شاعران ایران از چند سال پیش اندوهگین خشک شدن دریاچه ارومیه بوده اند و هستند و مرثیه گوی این فاجعه ملی. گرچه اخیراً برخی نمایندگان در آستانه انتخابات می خواهند حماسه ای برای خود بسازند و به اصطلاح پیراهن عثمان درست کنند که البته هنوز نتوانسته اند کاری از پیش ببرند. جای تعجب اینجاست که عده ای هم از یک طرف می خواهند این موضوع ملی را سیاسی کنند مخصوصاً آدمهای مریض یا دشمنان یا کسانی که از خارج آب می خورند و نان نیز هم!...یا اینکه نسبت به جمهوری اسلامی عقده دارند یا بعضی ها که به هر دلیل شخصی یا غیر شخصی می خواهند از این آب گل آلود یعنی بی آب شدن دریاچه ارومیه و بی خیالی مسؤلان بالا دست و نبود یک مدیریت درست در باب دریاچه مظلوم ارومیه،ماهی سیاسی یا عقده ای بگیرند ... اما دریاچه می میرد ... عده ای غوغا می کنند و عده ای پشت میز محکوم می کنند و مجلس تماشا می کند و دولت .... بعلی، خلاصه دریاچه دریاچه می میرد کسی در این مملکت به داد این مظلوم ملی که حق ملت ایران است، نمی رسد!
از مرثیه های دریاچه چند تایی هم در ذیل می آید از شاعران جوان ارومیه ای: مرتضی مولایی جمال آباد و اتابک تیموری:
یاغیش نمازی
نوحون گمیسینی آغری داغیندان ائندیرین
چونکی بیر فیرتینا یولدادیر
چون کی ایش بیلن لریمیز دئییبلر:
اورمو دنیزینی سئللر باساجاق
و بیر تهلوکه دیر اورمو شهرینه
نوحون گمیسینی آغری داغیندان ائندیرین
گئده جه یم دنیزین دؤرد بیر یانینا/
بلکه بیر اوره یی پاک انسان بولام
و او دنیزه بیر یاغیش نمازی قیلا
نوحون گمیسینده.
مرتضی مولایی جمال آباد
اوروم گؤلو
بوگئجه من یالواردیم آللاهیما
قارالمیش بولودا چئویرسین بو گؤزلریمی
اورمونون گؤلونون اوسده دایانیم
دایانیم اورمونون گؤلونون اوسده
بیر عومور آغلاییم
بلکه چوخالسین
اتابک تیموری 31/6/89
دوز - داش
دوز یئرینه الیمه داش گلیردی
ایندی ساحیلینه قدم قویموشام
دوز الینده ن باشیما چالماغا
داش تاپانمیرام
اتابک تیموری 30/6/89