چرا مطبوعات استان آذربایجان غربی از هم بیگانه اند؟ !
(یادداشت دو هفته نامه «دنیز» شماره 19، تاریخ نشر 3/5/91)
مطبوعا ت و رسانه ها در استان ما هیچ ارتباطی هم ندارند، نه مطبوعات همسو نه غیر همسو. چه ایرادی دارد که نشریات و رسانه های ارومیه و استان به شکل درون گروهی نگاهی انتقادی به محتوای یکدیگر داشته باشند و در اصلاح همدیگر بکوشند؟ درست همانگونه که اغلب نشریات مهم مرکز چنین تعاملی با یکدیگر دارند. در اینجا گویی هم مدیران و هم خوانندگان یک نشریه نه دیگری را می شناسند و می خوانند و نه می خواهند بشناسند و بخوانند!
یکی از زمینه های توسعه، تحرک، اصلاح و بالندگی در جامعه ایجاد چاشهای سازنده و پویاست و در این عرصه البته مطبوعات و رسانه_ها همواره پیشرو بوده اند و هستند؛ ولی در استان آذرباجان غربی انگار مطبوعات زبان همدیگر را نمی دانند و کاملا از هم بیگانه اند. به نظر می رسد اگر مطبوعات و نشریات منسجم و مستمر با نگاهی پرسش گر و نقادانه به همدیگر بنگرند و از نقد منصفانه و تذکرات و انتقادات مصلحانه و بدور از اغراض صنفی یا شخصی دریغ نکنند، بی شک تحرکی مثبت در عرصه تحول رسانه ای استان پدید می آید. این عدم ارتباط، زمینه ها و عللی دارد که اگر عمری باشد به آن می پردازم.حالیا همین قدر بگویم که نشریات ما متأسفانه اغلب با اهدافی غیر حرفه ای و در مواردی تاجر مأبانه عرصه را اشغال کرده اند و از صبح تا شب در پی فتح سنگرهای نفوذ به ادارات و روابط عمومی ها و دفاتر رؤسا و مدیر کل ها هستند تا با غنایمی از آگهی و گزارش و... برگردند، در واقع رسالت روز نامه نگاری و رسانه ای خود را فراموش کرده اند.از طرفی نبود نظارت و حمایت اساسی باعث شده رسانه ها به ویژه رسانه های مکتوب و مطبوعات منتشره جز به ادامه حیات ظاهری نیندیشند. بنابراین وجود این گسست رسانه ای در بین مطبوعات این ولایت تا حدی طبیعی و همزاد آنهاست. امید آن که اصحاب رسانه خود در ایجاد ارتباطی صحیح با یکدیگر گامهایی بردارند.