گل بود به سبزه نیز آراسته شد! (سرمقاله دو هفته نامه «دنیز»، شماره 29 – تاریخ نشر 21/11/91) یک- بعضی از مسئولان رده بالای کشور اگر وجدانشان بیدار باشد باید از رهبری و ملت شرمسار گردند که با این ادا و اطوار چندش_آور، مشغول دعواهای شخصی و خودبینی شده اند و قانون و مردم و کشور را به فراموشی سپرده اند و بی هیچ شرمی در مقابل چشم مردم ایران و جهانیان و در مجلس شورای اسلامی که به تعبیر امام خمینی(ره) در راس امور کشور است، به منازعه و بگومگوی غیر مرتبط با مجلس و دولت می پردازند و وظایف قانونی، اجتماعی، انقلابی و دینی خود را از یاد می_برند و به جای پرداختن به حل مشکلات کشور و مردم به مشاجره لفظی و عقده گشایی های خویش دست می زنند و دنیا را به ما می خندانند. افسوس! اگرچه از سه چهار سال پیش روابط این دولت و این مجلس با این دو رئیس محترم کمی تا قسمتی ابری و تیره بود، اما این دفعه واقعا گل کاشتند. دست مریزاد! روابطشان گل بود، به سبزه نیز آراسته شد. تیره بود اما به افتضاح کشید. واقعا ایشان جواب خدا و خلق خدا را چه خواهند داد؟! ظاهرا این دو بزرگوار پیرو ظاهر این شعرند که: «نصیحت همه عالم به گوش من باد است» با این حال ملت ما امیدوار است که این دو رئیس محترم قوه مقننه و مجریه به نصایح رهبری و بزرگان دین و این ملت گوش کنند و رضایت خدا را نصب العین قرار دهند و بچگانه به اغراض شخصی و بی ارتباط با وظایف قانونی خود نپردازند تا فردا شرمساری نبرند. دو- با پرداخت مبالغ نقدی ناچیز نمی توان حریف این گرانی و تورم شد. چرا دولت و مجلس به جای تمهیدات جدی در جهت کنترل قیمت ها و مهار گرانی به پرداخت کمک های اندک و موقت متوسل می شوند؟ مسئولان تذکر جدی ملت را آویزه گوش خود کنند و چاره ای جدی به وضع اقتصادی و کنترل بازار و قیمت ها بیندیشند. چنین باد!