دو شعر از جواد رمضان
1)
قبل از سفَرت به کوره های ِ دل ِ ما
یا خشت زنی به قلّه های ِ گِل ِ ما
بنگار « وزیر ِ بخت » / سر ِ کنگره ای :
از نیست ِ هست و نیست در ، منزل ما
2)
فارتون ِ کور !
پدرم
ولگردی « گَرم»
از ؛ دوئل ..
تکبیر ..
گلوله ...
مادرم
آه ِ معصومانه ی ِ « پُز « یاوه ی ِ علنی ِ زندگی
از ؛ کِشش ..
علاقه ..
زنگ ِ دلزدگی ِ جیغ ِ بنفشه بود .
فارتون ِ کور ! *
موعود ِ مشروطه ی ِ زیبائی !!
این متلک های ِ خشمناک ،
خاطرات ِ مار ، گونه
این قِرچ ، قِرچ ِ پایخودکُشی
روی پارکت ِ ایّام ؛
جانم را شکنجه می دهندو
چون حسادت ِ امواج بهدریا
درخت ِ خواب آلوده ای را درجنگل
تصاحب می کُنند ...
فردا
کهرُبائی تر از دیروز،
خواهد گذشت.
بالاخره خسته می شود این « چُپُق»
از عشق ِ مُصرّ ِ
پیر ِ شاخدار ِ والا تَبار ...
*پ ن : فارتون ِ کور : الهه ی سعادت و شانس در اساطیر یونان.