آوار
جواد رمضان
سرَت
هموَزن ِ آرزوها ،
کثیف و خوشبخت است !
دنیای ِ ریخته در، سطل ِ زباله ات
شبیه ِ پلکان ِ اضطراری ِ دنیایم ،
به آسمانخراشهای ِ لوَندش ، نمیارزد ...
سوگند بخور ؛
تلوء تلوء ِ شعاعت ،
چو دهانهی غار ،
نه به میخکوب ِ آسمان !
نه به نوار ِ قرمز ِ کاغذی
روی ِ زبان ِ خشک !
شبیه ِ چُرتزدن ِ خالقی در، خلقت ؛
به سکوئی
که کارتن خوابشی، باشد ...
باور بکن
شهرک نِشین ِ قطعنامهها ؛
این از فوائد ِ زندگی
در گورستان است .