آتشکده نیّر تبریزی
بخش فرهنگی - ادبی دنیزنیوز: شاعر دلسوخته و فرزانه اهل بیت (ع) شادروان حجت الاسلام میرزا محمد تقی تبریزی ( 1248 - 1312هـ.) متخلص به «نیّر» را اهل ادب لابد می شناسند. وی شاعری عالم و دانشمندی فرهیخته بود و اشعار بسیار نابی در موضوعات اجتماعی، دینی، عرفانی و اخلاقی دارد و نیز آثاری ارجمند و قابل توجه. ببینید این ابیات ناب را از او:
دودی ز آهم ار به درون نی اوفتد
آتش به خشک و تر ز صدای وی اوفتد
و این بیت را:
باری به دوش بسته ز دستار شیخ شهر
آری عروس زشت کند جهد در جهیز!
و این دو بیت مطلع و مقطع از یک غزل:
جز دل ما که ز یاد تو به پرواز آید
کس ندیده است کبوتر پی شهباز آید
شعر من گر به سر تربت سعدی گذرد
کاروان شکر از مصر به شیراز آید
منظومه ای موسوم به «الفیه» را هم بی هیچ دلیل عالمانه و قانع کننده منسوب به او و کسی دیگرکرده اند اما کلا و حاشا و بسیار بسیار بعید است که چون او فرزانه مردی آزاده و دل به عشق حق داده، عمرش را صرف بافتن لاطائلاتی از آن قبیل بکند ... باری، بهترین اثر میرزا محمدتقی نیّر تبریزی همانا دیوان « آتشکده» است که قسمت اعظم آن را به موضوع مدایح اهل بیت (ع) به ویژه مصائب کربلا اختصاص یافته است. در شام غریبان شهادت امام حسین (ع) گوید:
اگر صبح قیامت را شبی هست آن شب است امشب
طبیب از من ملول و جان ز حسرت بر لب است امشب...
صبا از من به زهرا گو بیا شام غریبان بین
که چشم دشمنان گریان به حال زینب است امشب
و این غزل قوی سرشار از عناصر شاعرانه، لطایف عرفانه و اندیشه های معرفتی ارزشمند در سوگ سالار شهیدان امام حسین (ع):
ای ز داغ تو روان خون دل از دیده حور
بی تو عالم همه ماتمکده تا نفخه صور
ز تماشای تجلای تو مدهوش کلیم
ای سرت سرّ «انا الله» و سنان نخله ی طور
دیده ها گو همه دریا شو و دریا همه همه خون
که پس از قتل تو منسوخ شد آیین سرور
شمع انجم همه گو اشک عزا باش و بریز
بهر ماتم زده کاشانه چه ظلمات و چه نور!
سر بی تن که شنیده است به لب سوره کهف
یا که دیده است به مشکات تنور آیه نور؟!...
آتشکده نیر تبریزی واقعاً آتشکده عشق به اهل بیت (ع) و مجموعه ای از اندیشه های ناب شاعرانه آن شاعر دانشور است. (به نقل از سایت دنیزنیوز www.daniznews.ir