بدیعی یازی
انسان اللری
علی مهدیزاده - مشگین شهر
زمان اؤتدوکجه، محبت اورکلردن آزالیر؛ یوموشاق اورکلر، دؤنوب داش اولور. رحمسیزلیک محبتین یئرینی آلیر.
انسان عمری نه قدر کئچدیکجه، عدالتسیزلیگ، دوشمنلیک چوخالیر .
آی انسان! دور آیاغا ال - اله وئریب، قول - قولا دایاناق، گل بیر اولاق، بیر دئییب، بیر دانیشاق.
قالخ کی، جهالت، عداوت و آزغینلیغین کؤکونو دیبدن قازیب، یئرینده محبت آغاجی اکک.
آی انسان! گل اورکلردن تیکان چکیب، یئرینه گول سانجاق .
گل سس - سسه وئریب، محبت نغمهسینی ترنم ائدک. خیال قوشونا قاناد وئریب، ایستکلره الوان دون بیچک .
گل یوخسوللار هارایینا، سس وئریب، کؤمکسیزلرین الیندن یاپشیب ظلمی آرادان قالدیراق؛ قوزغون صفت انسانلار قاباغیندا اصلان تک دایانیب، اونلارین بورنونو یئره سورتک.
گل دوزلوک یولوندا سیرائدیب کج یولو باغلایاق، صداقت چیچکلرینی سوواریب، گوللندیرک .
حق سولهییب ناحق آغاجینین کؤکونو قازاق؛ محبت پنجرهسینی اوزلره آچیب پوزغونلوق کدرینی اورکلردن سیلک .
گل ظالیمین چکدیگی ناخیشلارینی محو ائدک، آرزو زمیسینی اودا چکک.تولکو صفت انسانلارا بوردان قوواق.
کاش حسرتده قالان باخیشلارا بیر قاپی آچا بیلیدیک. مظلوم اوشاقلارین گؤز یاشلارینی سیلهبیلیدیک.
گل طبیعتده یئنی بیر حیات یاراداق؛ بوهارایلار سنی سسلهییر، منی سسلهییر، گل بونلارین سسینه سس وئرمک، اوزانمیش اللریندن توتامق گرکدیر.
او اللر بیر مظلوم اوشاغین تیترهین الی، بیر یوخسولون بوش الی، بیر نیسگیلینین حسرتلی الی... بیر انسان الیدیر، قارداشیم، باجیم!
او اللر... سنین الیندیر، منیم الیمدیر، اونون الیدیر، بیزیم الیمیزدیر.
امام رضا علیه السلام:
اَفضلُ العقلِ معرفةُ الانسانِ نفسَه
(بحارالانوار، ج 78، ص 352)
بالاترین درجه عقل آن است که انسان نفس خود را بشناسد (خودشناسی)
نوحه خوان
شعری از: مهناز صابونی
در رثای عشق و خون ادراک انسان نوحه خوان
»هل اتی« شد نوحه خوان، آیات قرآن نوحه خوان
لاله ها پژمرده و احساس بی سامان شده است
یاس و نرگس ها همه سر در گریبان نوحه خوان
چشم مریم خون فشان از ماتم زهرا شده است
عیسی و انجیل با اعجاز گریان نوحه خوان
رودها شرمنده اند از تشنگان کربلا
از مدینه تا به کوفه صد بیابان نوحه خوان
پر بسوزان جبرئیل، این عشق معراج تو نیست
عرشیان پر سوخته بین شهیدان نوحه خوان
نوح در کشتی و موسی در گذر از رود نیل
هم خلیل از هُرم ماتم در گلستان نوحه خوان
صف به صف آشوب افتاده است در متن زمان
هم زمین، هم آسمان، هم روح باران نوحه خوان
آرزوها شمع در شام غریبانش شدند
شمعهای آب گشته در شبستان نوحه خوان
ظهر عاشورا چو داغی بر دل دین و یقین
مسجد و محراب ها آیینه گردان، نوحه خوان
فصلها با اشک در تقویم مان قد می کشند
سالهامان در بهار و در زمستان نوحه خوان