دیری یه، دیریلیک لازیمدیر. آنجاق « انسانجاسینا» یاشاماق، بیریسینه آاساندر بیریسینه اسه خیلک چتین. دونیا، ناز ایله نعمتین آچیق دسترخانیدیر. کیم ایستهسه غم چکه، غم چوخدور؛ کیم ایستهسه بو گونو ده یری بیله، یئرده قالماز! آداما «آداملیق» گرهکلیدیر.
یاشاماق نه اویون دو، نهده کی، اویونچاق! چوخ گؤرونوب دوننکی یانلیش سایدیغینیز گرچک، بو گون دوغرولاشیبدیر. قهههر همیشه آدامین بوغازین بیچهر. اؤلوم تئز یا گئج هامینی سوراغلایاجاق! هئچ کیمسهنین چیراغی، دان سوکولهنهجن یانمایاجاق. اومودا اینانیب، یاشیل یاشایاق!
گئجه یاریدان کئچیبدیر. سکوت کوچهنی بورویوب . قارلارکی، اریییرلر، ائله بیل یول لار خجالتیندن ترلیییرلر! کیمسه یئل کیمی قاچیر. او قاباغا گئتدیکجه، یول آرخادا قالیر. حیطه گیرمک همن، گؤزلرین یوموب اؤزونو مرمردن دوزهلمیش پیللهلر دؤنومونه سالیر. خسته سین قویدوغو یئرده گؤرمور! داش پیللهلرده، داشا دؤنور. قوللاری کی، خستهنی باغرینا باسماق اوچون وار گوجو ایله آچیلمیشدیلار، گوجسوزلهنیب، تیترهیهک بؤیرونه دوشورلر. داوالار یئره توکولورلر. نوسخهنی یئل آپاریر. آرزولارینین سون باهاری باشلانیر. خستهسی اونو یالقیز قویوب، جان آللاها تاپشیرمیشدیر.
«اولو تانری نئیلهییم» دئییب ایستهییر قونشولارین قاپیلارینی بیر به بیر چالسین. دوروخور! سانکی آه لاری نین آلوولاریندا ماوی گؤیون ایراق بیر کونجونده، طالع اولدوزو چیچک لهنیب دیر! سئوینیر، بیر آزجاسینا یونگول لهشیر.
«اؤلوم آللاه حکمودو، بلکه ده مصلحت بئله ایمیش!» اومود ایشیغی قلبینده دوغور. و وجدانینا باغلی یوکون آغیرلیغی آزجاسینا یونگوللهشیر. اینانیرکی، انسانلار بو اولایلاردان آیری یاشایا بیلمزلر.
منبع: دنیز نشریه سی، نؤمره 9 ، تاریخ 17 /11 /90 – اورمیه شهری
انسان بر چه استوار است؟
امروزه مد شده که همگان معمولاً برای اینکه خود را روشنفکر و رند و آزاده نشان دهند، در گفتگوها نسبت به نصیحت و اخلاق و پند و اندرز، اظهار بیزاری و حتی نفرت می کنند. و مسائل اخلاقی را تحقیر می کنند به ویژه در فیلمها و سریالهای سیمای ما نصیحت و اخلاق را مترادف با مزخرف بودن می دانند و می نامند!... البته این مسأله عواملی دارد مثلاً اینکه « توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند؟! ...» و از این حرفها. من با دو مطلب، حرفم را کوتاه می کنم:
یک – پیامبر ما در بیان فلسفه ی بعثت خود، فرموده:«بُعـِثـتُ لاُتمّم مَـکارمَ الاخلاق»(من مبعوث شده ام تا اخلاق نیک را به کمال برسانم). پس اخلاق خیلی مؤثر است در تربیت انسان و کمال انسانی انسان.
دو – همه انسانهای پست و مشکل دار همواره در عمل و زبان، اخلاق را مورد هجوم و تحقیر قرار داده اند و انسانهای والاتبار و اندیشمند و فرهیخته و پاک نفس همواره طرفدار اخلاق و ترویج منشهای اخلاقی بوده اند و رعایت اخلاق انسانی را پایه همه علوم و فنون و هنر و فرهنگ و تمدن وانسانیت دانسته اند. ببینید یکی از اندیشمندان فرهیخته روزگار ما جناب استاد دکتر محمد علی اسلامی ندوشن در کتاب نفیس « سخن ها را بشنویم» چه کلام والایی در این مورد دارد: « یک جامعه بر چه استوار است؟ بر انسان وانسان بر اخلاق که مجموع آن در اصطلاح امروز فرهنگ خوانده می شود.» - ص 214
پس بیایید اخلاق را همان انسانیت بنامیم و با جلوگیری از تزلزل اخلاقی در جامعه، انسانیت و فرهنگ و اعتقاد و معنویت و ناموس و اولاد و نسل پاک خود را پاس بداریم. البته حرف من از جنس کلاسهای فرمایشی و ملال آور اخلاق نیست که معمولاً به ضد اخلاق در مراکز علمی تبدیل شده است!...
مصطفی قلیزاده علیار