اینجا نخجوان است مهد زیبایی
سلام دوستان عزیز، من از پنجشنبه تا الان صبح شنبه 17 آبان93 برابر با 8 نوامبر 2014 در شهر نخجوانم و در هتل گراند. با جناب علیرضا نوروزی. الان عازم یکی دیگر از شهرهای تاریخی و فرهنگی جمهوری خودمختار نخجوان یعنی اُردوبادی هستیم که از مراکز زیبایی آدربایجان محسوب می شود. من از 18 سال پیش البته با این دو شهر زیبای تاریخی از نزدیک آشنایم و با اهالی خونگرم و مهربان و قدردان و قدرشناس و بافرهنگ آن دو و دیگر شهرها و حتی برخی روستاهای آنها دوستی دارم. اما از 5 سال پیش به نخجوان نیامده بودم، به راستی زیبایی و عمران و آبادانی و توسعه و پیشرفت این دیار تاریخی صد چندان شده، باید بیایید و ببینید... فعلاً فرصتی برای نوشتن ندارم... وقتی برگردم ایران می نویسم. فعلاً بماند. یا علی!
م. قلیزاده علیار
اگر امام صادق (ع) نبود ...؟!
امروز سالروز شهادت امام جعفر صادق – علیه السلام – است. سخن گفتن از شخصیت والای آن حضرت در حد من و امثال من نیست. راستی اگر امام صادق (ع) نبود، به نظر شما (آگاهان به تاریخ و علوم بشری) چه می شد؟ یا چه خلائی در تاریخ علم و دانش بشری پیدا می شد؟ البته دانش الهی و شرعی وتبیین حقایق معنوی جای خودش. اما اگر از زاویه ی دانش بشری بنگریم، به نظر می رسد هیچ دانشمندی به اندازه حضرت امام صادق (ع) در پیشرفت و توسعه دانش بشری نقشی مؤثر و سازنده و نیرومند نداشته است؛ همچنین در بیان علوم و معارف دینی و تبیین و تفسیر اسرار قرآن آثار آن حضرت منحصر به فرد است. این نقش از دو بُعد قابل مشاهده است: 1 - تربیت دانشمندانی سرشناس در رشته های مختلف دانش ( علوم طبیعی، طبی، فلسفی، عرفانی، و ...) 2 – احادیث و کلمات ایشان در موضوعات بیشمار دانش و بیان حقایق و معارف اسلامی و تاریخی. اصلاً بیش از هشتاد درصد معارف اسلامی مانده و موجود که به دست مسلمانان رسیده، از امام صادق (ع) است.
حالا می خواهم این سؤال حسرت آور را مطرح کنم که اگر امام صادق (ع) مثلاً چهل سال تمام فرصت می یافت که فقط فعالیت علمی و بیان معارف کند، چه می شد؟ به نظر شما، آیا تاریخ پیشرفتهای علمی سیری شتابنده تر و در عین حال سازنده تر از این نمی یافت؟ آیا کسی تاکنون نقش اساسی امام صادق (ع) و شاگردانش را در پی ریزی تمدن اسلامی و پایه گذاری علوم انسانی و تجربی را مورد بررسی و شناسایی قرار داده است؟