رشد عقلی در جامعه مهدوی (عج) یکی از ویژگیهای جامعه مهدوی، رشد عقل و خردورزی در کل جامعه و افراد آن است. فراگیر شدن عدالت در جامعه به سبب تربیت صحیح افراد و رواج فرهنگ قرآن و عترت در جامعه است و در روایات ما به رشد فکری و اخلاقی و ایمانی مردم در حاکمیت امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) تصریح شده است. امام باقر(علیه السلام) فرمود: «وقتی قائم ما قیام کند دست (عنایت) خویش بر سر بندگان خدا نهد و به برکت آن عقل و خرد آنها به کمال رسد.» ( 3 ) و همه خوبیها و زیباییها به دنبال کمال عقل انسان، به دست میآید زیرا که عقل، پیامبر درونی انسان است که در صورت حاکم بودن آن بر کشور جسم و جان، اندیشه و عمل آدمی به سوی صلاح و درستی خواهد رفت و مسیر بندگی پروردگار و نیل به سعادت هموار خواهد شد. از امام صادق(علیه السلام) سؤال شد که عقل چیست؟ فرمود: «عقل آن [حقیقتی] است که به حکم آن خداوند عبادت میشود و [به راهنمایی آن]بهشت به دست میآید.»( 2) امروز میبینیم که در جامعه بدون امام، شهوات بر عقل، غلبه دارد و نفس سرکش، یگانه فرمانروای افراد و گروهها و احزاب است و پیامد این وضعیت پایمال شدن حقوق افراد و فراموش شدن ارزشهای الهی است ولی در جامعه موعود و در سایه فرمانروائی حجّت خدا، که عقل کلّ است، عقول انسانها، میداندار و سکّاندار تصمیم و اقدام خواهد بود و عقلِ به کمال رسیده جز به خوبی و زیبایی فرمان نمیدهد. -------------------------------------- 1. بحارالانوار، ج 52، ح 71، ص 336. 2. کافى، ج 1، ح 3، ص 58.
به استقبال جمعه موعود
فساد در ورزش چرا نباید باشد؟!
این روزها به علت بروز آشکار برخی مسائل زشت اخلاقی که اخیراً در بین تعدادی از ورزشکاران و فوتبالیست ها رخ داده و همچنان رخ می دهد و از برنامه های پخش مستقیم رسانه ملی هم برای عموم دنیا نمایش داده می شود، سر و صداهای فراوانی برخاسته و همه تریبونداران مدام در تقبیح و محکومیت این قبیل اعمال زشت و خلاف اخلاق و خلاف دین، داد سخن سر می دهند و انتقادها و جانماز آب کشیدنها و سخنرانیهای اخلاقی و خرج کردن از پوریای ولی! ... و از این قبیل ادا و اطوار هنوز ادامه دارد و تبدیل به موضوعی داغ شده است.
خیلی خوب. همه این واکنشها خوب و متین و بجا و بموقع. دست همه درد نکند. ما هم این قبیل زشتکاریها در ورزش و در همه شغلها و هنرها و مسئولیتها و رده ها و مراکز و بانکها و ادارات و شئون اجتماعی و فردی را محکوم می کنیم. اما نکته ای را هم خواهی نخواهی می فهمیم و نمی توانیم از کنارش براحتی بگذریم و آن اینکه بالاخره این اعمال زشت و گناه آلود - و از نگاهی دیگر توهین به شرف ملی ملتی عزتمند - یک دفعه و آناً که خلق نمی شود. رسوخ فساد اخلاقی و مسایل جنسی فاحش در میان ورزشکاران کشورمان از مدتهای مدید و بلکه از سالهای دور بوده و اینک به حدی رسیده که حتی در مقابل دهها دور بین و نزدیک بین و ریزبین و درشت بین ، دوربین مخفی و غیر مخفی و در مقابل چشم تماشاگران زنده بیشمار بی هیچ شرم و حیایی، ظهور می یابد. خب، سؤال این است که آیا مسئولان ورزشی و ناظران مخفی و آشکار بر اوضاع ورزش و ورزشکاران، از این موضوع خبر نداشتند یا سرشان را توی برف تساهل و تغافل و بی خیالی فرو برده بودند که این دفعه بدجوری مات شدند، آنوقت تقصیر را به گردن رسانه ها می اندازند که مثلاً بزرگ نمایی می کنند، وگرنه مسأله مهمی نبوده!...
پس مسأله خیلی روشن است و از این پس هم باید منتظر بمانیم که از این موارد بیشتر اتفاق بیفتد! از زاویه دیگر اگر نگاه کنیم، نباید خیلی تعجب کرد، زیرا وقتی مفاسد رنگارنگ در جامعه پا گرفته و آشکارا همگام با آدمها راه می رود در خانه، خیابان، پارک، اداره، مؤسسات، شرکتها، بانکها و ...، و اختلاسهای سرسام آور، اختلافات گنده در میان مسئولان، آدم ربایی در روز روشن، رشوه خواری، قتل، شیوع وحشت آور اعتیاد در میان جوانان و نوجوانان، مشکلات لاینحل خانوادگی، طلاق روز افزون، شیوع فحشا و منکر، برداشته شدن حجاب شرعی که مشهور به « بد حجابی» شده است! و ... آن وقت شما تعجب می کنید که چرا و چطور چهار نفر ورزشکار در میدان بازی مرتکب فلان حرکت سبک خلاف اخلاق می شوند؟!
اگر نمی توانیم یا نمی خواهیم علل ظهور و بروز برخی ناهنجاریها را بررسی کنیم، چرا وجود آنها را نمی توانیم بپذیریم؟ به نظر شما آیا انواع بیماری مفاسد در بدنه جامعه ی ما ریشه دار نشده؟ البته کاری به برخی شعارها و آمارهای خوشبینانه و مصلحتی برخی ادارات و مسئولان نداریم. آیا آنچه من و شما هر روز در متن جامعه با همین چشم غیر مسلح و ساده می بینیم و لمس می کنیم، غیر از آن است که گفته شد؟! بیایید دعا کنیم این بیمار اجتماعی به سرطانی لاعلاج تبدیل نشود. آمین.
انسان بر چه استوار است؟
امروزه مد شده که همگان معمولاً برای اینکه خود را روشنفکر و رند و آزاده نشان دهند، در گفتگوها نسبت به نصیحت و اخلاق و پند و اندرز، اظهار بیزاری و حتی نفرت می کنند. و مسائل اخلاقی را تحقیر می کنند به ویژه در فیلمها و سریالهای سیمای ما نصیحت و اخلاق را مترادف با مزخرف بودن می دانند و می نامند!... البته این مسأله عواملی دارد مثلاً اینکه « توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند؟! ...» و از این حرفها. من با دو مطلب، حرفم را کوتاه می کنم:
یک – پیامبر ما در بیان فلسفه ی بعثت خود، فرموده:«بُعـِثـتُ لاُتمّم مَـکارمَ الاخلاق»(من مبعوث شده ام تا اخلاق نیک را به کمال برسانم). پس اخلاق خیلی مؤثر است در تربیت انسان و کمال انسانی انسان.
دو – همه انسانهای پست و مشکل دار همواره در عمل و زبان، اخلاق را مورد هجوم و تحقیر قرار داده اند و انسانهای والاتبار و اندیشمند و فرهیخته و پاک نفس همواره طرفدار اخلاق و ترویج منشهای اخلاقی بوده اند و رعایت اخلاق انسانی را پایه همه علوم و فنون و هنر و فرهنگ و تمدن وانسانیت دانسته اند. ببینید یکی از اندیشمندان فرهیخته روزگار ما جناب استاد دکتر محمد علی اسلامی ندوشن در کتاب نفیس « سخن ها را بشنویم» چه کلام والایی در این مورد دارد: « یک جامعه بر چه استوار است؟ بر انسان وانسان بر اخلاق که مجموع آن در اصطلاح امروز فرهنگ خوانده می شود.» - ص 214
پس بیایید اخلاق را همان انسانیت بنامیم و با جلوگیری از تزلزل اخلاقی در جامعه، انسانیت و فرهنگ و اعتقاد و معنویت و ناموس و اولاد و نسل پاک خود را پاس بداریم. البته حرف من از جنس کلاسهای فرمایشی و ملال آور اخلاق نیست که معمولاً به ضد اخلاق در مراکز علمی تبدیل شده است!...
مصطفی قلیزاده علیار