یاد علمدار شعر آذربایجان در ارومیه گرامی داشته شد
طی مراسمی از سوی واحد آفرینش های ادبی حوزه هنری آذربایجان غربی یاد حاج علمدار ماهر شاعر فقید اهل بیت (ع)، فضولی شناس برجسته و غزلسرای مشهور جمهوری آذربایجان گرامی داشته شد.
به گزارش «سایت دنیزنیوز» از ارومیه، در این مراسم که عصر روز چهارشنبه 7 اسفند، با حضور ده ها نفر از شعرا، نویسندگان،اصحاب رسانه استان و علاقمندان تشکیل شده بود، مصطفی قلیزاده علیار از دوستان دیرین حاج علمدار با اشاره به جایگاه ادبی حاج علمدار، گفت: مرحوم حاج علمدار ماهر پلی میان نسل گذشته و حال شاعران آذربایجان بود و با آثار شاعران کلاسیک از جمله فضولی و سید عظیم شیروانی به خوبی آشنایی داشت و خود نیز آثاری ارزشمند به این گنجینه گران ارج ادبی افزود.
وی خاطرنشان ساخت: حاج علمدار به عنوان یک شاعر متدین و آگاه از مبانی دینی در جمهوری آذربایجان ادبیات آئینی اهل بیت (ع) خصوصاً شعر شیعی انتظار فرج را با مفاهیمی نو و اجتماعی وارد مرحله جدیدی کرد و شاعرانی را هم در این مسیر تربیت نمود.
مسئول واحد آفرینش های ادبی حوزه هنری آذربایجان غربی، حاج علمدار را شاعر متعهد و آگاه زمان خواند و گفت: علمدار ماهر در موضوعات اجتماعی، دینی و وطنی و عرفانی و جهان اسلام، اشعار زیادی سروده و موضع خود را اعلام کرده، که نمونه آن هم سرودن شعری در سوگ امام خمینی معمار انقلای اسلامی ایران به عنوان رهبر بیداری اسلامی است.
قلیزاده علیار با ذکر خاطراتی چند از حاج علمدار، گفت: او با بسیاری از شاعران ایران در اردبیل و تهران و تبریز و خصوصاً ارومیه رابطه دوستی داشت و از شرکت کنندگان در شعر ترکی رضوی ارومیه بود.
حمید واحدی شاعر شناخته شده ارومیه و از دوستان علمدار ماهر نیز در این مراسم با تجلیل از مقام ادبی وی، گفت: هم شعر و هم شخصیت علمدار ماهر تأثیرگذار و خود نیز انسانی دوست داشتنی بود.
واحدی با بیان خاطراتی از علمدار ماهر، به قرائت شعری از آن شاعر فقید پرداخت و افزود: امیدواریم کتاب شرح غزلیات فضولی به قلم مرحوم حاج علمدار در ایران هم با الفبای فارسی چاپ شود تا مورد استفاده عموم علاقمندان قرار بگیرد.
در این مراسم تعدادی از شاعران به قرائت اشعار خویش پرداختند از جمله: ویدا افضلی، سید حیدرعلی آران، مهدی دهقان، امین گنج پرور، غلامرضا دانش فروز، ویدا کبیری، علی محمدیان، علی شجاع، سیروس فرجی نژاد، غلامعلی کریمی و...
گفتنی است گزارش تفصیلی این مراسم متعاقباً منتشر خواهد شد.
|
آیت الله علیاکبر قُرَشی:
آیا دیدن امام زمان (عج)ممکن است؟
به گزارش سایت دنیزنیوز (www.Daniznews.ir)آیت الله علی اکبر قرشی نماینده مردم استان آذربایجان غربی در مجلس خبرگان رهبری امروز در جلسه اعتقادی طلاب حوزه علمیه امام خمینی (ره) ارومیه گفت:
دیدن امام زمان ممکن است و حدیث «من ادعی المشاهده» فقط نیابت خاص امام (ع) را نفی میکند، نه مطلق دیده شدن را.
وی افزود: امام زمان( ع) چهار نائب خاص داشت که یکی بعد از دیگری برای نیابت منصوب می شد و امام علیه السلام برای هر یک توقیع و نامهای نوشت و به شیعیان معرفی فرمود که ایشان نائب من هستند و به آنها اعتماد کنید و هرچه اینها میگویند از طرف من میگویند .
قرشی ادامه داد: مردم به این چهار نفر مراجعه میکردند وجوهات خود را به آنها تحویل میدادند و سؤالات خودشان را ازآنها میپرسیدند و آنان برای مردم جواب میآوردند.
آیتالله قرشی افزود : نخستین از آن نواب اربعه، عثمان بن سعید عَمروی بود که وکیل امام هادی و امام حسن عسکری - علیهما السلام - بود و بعد ازایشان وکیل و نائب امام عصر (ع) شد و این شخص بود که جنازه امام حسن عسکری را غسل داد و کفن کرد و در قبر گذاشت .
نائب دوم «محمد بن عثمان بن سعید» بود که حدود 50 سال نائب امام عصر علیه السلام بوده است ودر نامهای که امام (ع) به شیعیان نوشت، مرقوم فرمود: محمد بن عثمان مورد اعتماد من است، همان طور که پدرش مورد اعتماد من بود .
«حسین بن روح نوبختی» سومین نائب بود که بعد از محمد بن عثمان نائب امام عصر (ع) شد و همه به او مراجعه میکردند .
و چهارمین آنها «علی بن محمد سَمُری» بود، که بعد از حسین بن نوح نوبختی نائب امام (ع) بود و در آخر عمر مریض شد، مردم در موقع عیادت از او از نائب بعد از او سؤال میکردند که وی میگفت : من به کسی وصیت نمیکنم، چون امام فرموده دوران غیبت صغری با من تمام می شود.
آیت الله قرشی در ادامه ضمن اشاره به نامه امام (عج) به علی بن محمد سمری تاکید کرد: از امام زمان (ره) توقیعی برای او آمد که امام در آن نوشته بود: ای علی بن محمد سمری، خداوند اجر برادرانت را درباره تو زیاد فرماید، تو در عرض 6 روز از دنیا خواهی رفت، کسی را در جای خود جانشین مگذار دوران غیبت کبری به پایان میرسد ، بعضی از شیعیان من، از این پس ادعای مشاهده خواهند کرد که مرا میبینند، آگاه باش هر کس قبل از خروج سفیانی و شنیده شدن صیحه آسمانی ادعا کند که مرا دیده است، دروغگو و اهل افترا میباشد .
وی ادامه داد : با فوت علی بن محمد دوران غیبت صغری تمام شد، غیبت صغری از سال 260 شروع شد که امام حسن عسکری از دنیا رفته و امام عصر (ع) به امامت رسیده و علی بن محمد سمری در سال 329 یا 328 هجری از دنیا رفته است و بین این دو مدت 69 سال میشود ، پس دوران غیبت صغری همان 69 سال است بعضیها آن را از ولادت امام زمان (ع) حساب می کنند که از سال 255 شروع میشود و این درست نیست آنها 74 یا 75سال گفته اند که صحت ندارد
این مفسر قرآن در ادامه به دیده شدن امام (ع) توسط عدهای از علما اشاره کرد و افزود : عدهی زیادی از بزرگان اهل علم و ایمان، امام عصر (عج) را در زمان غیبت کبری دیدهاند ومرحوم حاجی نوری در کتاب نجم الثاقب عدد آنها را به 100 نفر رسانده است که در میان آنها کسانی مثل مقدس اردبیلی و سید مهدی بحرالعلوم وجود دارد .
وی در پایان در باره تناقض روایت و ادعای دیده شدن گفت: یا باید بگوییم اینها دروغ میگویند، که نمی شود آنها را دروغگو نامید، ویا این که قائل به قولی باشیم که مرحوم مجلسی و دیگران گفتهاند : معنای توقیع امام زمان آن است که اگر کسی در غیبت کبری ادعا کند که مرا میبیند و مانند آن چهار نفر نائب خاص من است ، این شخص دروغ گو است ؛ ولی امام مطلق دیده شدن خود را نفی نکرده است.
منبع: سایت دنیوز www.Daniznews.ir
«پیغمبر» جاوید در کانون شعر و ادب حوزه هنری مورد بررسی قرار گرفت
به گزارش سایت دنیزنیوز، کتاب منظومه «پیغمبر» اثر شاعر و متفکر بزرگ مسلمان «حسین جاوید» در حوزه هنری آذربایجان غربی مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
بر اساس همین گزارش منظومه «پیغمبر» اثر جاویدان شاعر و متفکر بزرگ مسلمان «حسین جاوید» به مناسبت فرارسیدن سالروز میلاد پیامبر اکرم محمد مصطفی (ص) در کانون هفتگی شعر و ادب حوزه هنری آذربایجان غربی مورد نقد و بررسی قرار گرفت. در این نشست ادبی که با حضور بیش از چهل نفر از شعرای ارومیه تشکیل شده بوده، مسئول واحد آفرینشهای ادبی حوزه هنری استان با تقدیر از اقدام و زحمات اکبر حمیدی علیار شاعر و مترجم کتاب مزبور، گفت: حسین جاوید از شاعران بزرگ آذربایجان و متفکر برجسته مسلمان است که قربانی استبداد استالینی شد، ولی آثار جاودانش از جمله کتاب منطوم «پیغمبر» او را در تاریخ ادبیات جهان اسلام جاودانه ساخت.
مصطفی قلیزاده علیار تأکید کرد: حسین جاوید با ادبیات فارسی و اندیشههای عرفانی و فلسفی و دینی بزرگانی چون عطار و مولانا و فردوسی و سهروردی آشنایی عمیق داشت و از آراء و اندیشههای آنان در آفرینش هنری و میراث ادبی خود الهام گرفته است؛ امیدواریم همه آثار این شخصیت بزرگ در ایران ترجمه و بیشتر شناخته شود و نسل ادبدوست و مراکز دانشگاهی و اهل ادب و اندیشه با اندیشههای این شاعر بزرگ آشنا شوند.
علی رزمآرای از شاعران و منتقدن ادبی ارومیه نیز طی سخنانی گفت: زبان ادبی حسین جاوید در منظومه «پیغمبر» بسیار محکم و دارای جوشش عاطفی و تصاویر زنده است و مترجم محترم کار خوبی که کرده، متن اصلی و ترکی آن را در بخش دوم کتاب آورده تا علاقمندان و اهل ادب و نظر بتوانند آن را هم بخوانند و هم با متن ترجمه مقایسه نمایند.
وی افزود: به نظر میرسد مترجم پرتلاش آقای حمیدی علیار در ترجمه اثار حسین جاوید کاری ابتکاری کرده ولی حق مطلب صددرصد در ترجمه این اثر شاهکار به خاطر ترجمه منظوم و موزون به فارسی ادا نشده و تکلفبار شده، با این حال، ترجمه فارسی منظوم اثری قابل توجه است، اگر ترجمه آن به نثر شاعرانه و ساده انجام میگرفت شاید رساتر از این میشد.
گفتنی است ترجمه کتاب منظوم «پیغمبر» اثر شاعر و متفکر بزرگ مسلمان «حسین جاوید» در سال جاری از سوی انتشارات «آوای منجی» در قم منتشر و به بازار کتاب عرضه شده است.
منبع: سایت دنیزنیوز www.Daniznews.ir
اخراجیهای ادبیات انقلاب اسلامی
مصطفی قلیزاده علیار
دهها سال است خصوصا بعد از انقلاب اسلامی، که نهادهای رسمی و ارگانهای وابسته به نظام مثل دانشگاهها و مراکز پژوهشی و فرهنگستان علوم و حوزه هنری و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و آموزش و پرورش ایران، ادبیات ایران را منحصر و محدود به زبان فارسی میدانند و تمام توان ملی و امکانات دولتی و رسمی و تدریسی و تبلیغی را محدود به این زبان فاخر و رسمی ایرانی کردهاند و از این نکته آشکار غفلت داشتهاند و دارند و شاید هم تغافل میورزند که دیگر زبانهای ایرانی از جمله ترکی و کردی و عربی هم در این مملکت حق آب و گِل دارند و میلیونها نفر از ملت ایران به این زبانها تکلم میکنند و در این زبانها هم ادبیاتی غنی و شایسته جهانی شدن در همین دوران معاصر آفریده شده است.
و این غفلت و یا تغافل در عرصه ادبیات انقلاب اسلامی (شعر و داستان، نثر ادبی، نمایشنامه) البته به مراتب زیانبارتر و سنگینتر است و به همان اندازه نابخشودنی از داعیهداران نشر و گسترش ادبیات انقلاب اسلامی. زیرا همچنان که اقوام مختلف مردم ایران از فارسیزبان و ترکزبان و کردزبان و عربزبان و ... در مبارزات قبل از انقلاب و فعالیتهای بعد از انقلاب اسلامی و ایضاً در دوران دفاع مقدس و دوران بعد و در بدنه نظام مشارکتی جدی و برادرانه داشتهاند و دارند، در عرصه ادبیات انقلاب اسلامی هم همین رنگین کمان ملی ادبی و هنری وجود دارد، ولی متصدیان ادبیات انقلاب اسلامی و بزرگان ما متأسفانه از این واقعیت آشکار غافلند و یحتمل که تغافل میکنند! اما این غفلت و یا تغافل موجب ضرر و زیانهای عدیدهای بر ادبیات انقلاب اسلامی میشود. چرا که وقتی ادبیات انقلاب اسلامی را منحصر به زبان فارسی کردیم، به این معنی است که این ادبیات را در دیگر زبانهای ایرانی به رسمیت نمیشناسیم و به حاشیه میرانیم! آن وقت این ادبیات عظیم و گسترده و متنوع مبتنی بر اندیشههای امام خمینی و انقلاب اسلامی و رهبری نظام و معارف اسلامی و بیداری اسلامی و مکتب تشیع را ظالمانه و عامدانه و به زور از حوزه انقلاب اسلامی بیرون میکنیم که میتوان نامش را «اخراجیهای ادبیات انقلاب اسلامی» گذاشت و این ظلمی عظیم در حق انقلاب اسلامی است و خیانتی بزرگ بر آن.
راستی، مسئولان فرهنگی چه قدر به این موضوع توجه میکنند خصوصاً در دانشگاهها و تدوین پایاننامههای ادبیات انقلاب اسلامی و در سازمان سمت و کتب درسی؟ ... هیچ! آیا منتظریم تا این گوهر ادبیات انقلابی و ملی را هم مثل خیلی از میراث ناملموس ملی کشور، دیگران بیایند و به نام خود ثبت کنند؟ و یا به کلی نسیاً منسیاً گردد؟ آیا این غفلت و تغافل خیانت نیست؟ به نظر شما نسلهای آینده و همچنین فعلی در این باره چه خواهند گفت. البته آزادی زبان اقوام و نشریات و مطبوعات و رسانه در کشور ما به معنی واقعی هست، اما جز زبان فارسی، هیچ یک از زبانهای ایرانی متصدی رسمی ندارد و رها شده به امان خدا؛ برای همین هم گاهی مسائلی پیش میآید که خوشایند است و به نفع اتحاد ملی ما نیست و باعث آن هم بیشتر متصدیان فرهنگی و علمی و فرهنگستان ایران است که مدیریت نمیکنند و تنها کاندیداها هستند فقط در موقع انتخابات مجلس و غیره! به همه زبانها و فرهنگ اقوام ایرانی اظهار احترام میکنند.
باری به هر جهت، جان کلام بنده این است که ادبیات انقلاب اسلامی چه در داخل ایران و چه در خارج از ایران، منحصر به زبان فارسی نیست و هر کس در مقام بحث و تحقیق از انقلاب اسلامی تنها به زبان فارسی تکیه و استشهاد و تمثل کند یا غافل و بیخبر است و یا تغافل و خیانت میکند، چه مسئولان و کسان و نهادها و مراکز رسمی و حقوقی و دولتی باشند، چه کسان و مؤسسات و اشخاص حقیقی و غیر دولتی.
بدیهی است این قضیه در سایر مقولات هنری و فرهنگی از جمله موسیقی و فیلم و مطبوعات هم صادق است.
یادآوری: من مطلب فوق را اخیراً در نشست مسئولان ادبی حوزه های هنری استانهای کشور در دانشگاه سمنان گفتم که البته مسئولان و اساتید محترم زبان و ادب فارسی حاضر در آن نشست ادبی هم تأیید کردند و لااقل مخالفتی اظهار نشد. حرف من از هر گونه رنگ و روح ناسیونالیستی و دعواهای پان فلان و پان بهمان جدا و عاری است و تمام کسانی که بنده را میشناسند، میدانند که من از اینگونه رنگها و انگها جدایم (تو ز همهی رنگ جدا بودهای! ...) و ریگی به کفش ندارم بحمدالله. والسلام
منبع: سایت «دنیزنیوز» www.daniznews.ir
در کانون داستان حوزه هنری آذربایجان غربی مطرح شد
سنت و مدرنیته در داستان قابل جمع است
دنیزنیوز: به گزارش روابط عمومی حوزه هنری آذربایجان غربی، در جلسه سه شنبه 12 آذر کانون داستان حوزه هنری استان کتاب ترکی داستانی «آرزیلارین یئنی گولشان باغی» مورد بررسی و نقد قرار گرفت .
مسئول کانون داستان با نگاهی بهکتاب ترکی داستانی «آرزیلارین گولشان باغی» نوشته مشترک اکبر حمیدی علیار و خانمسوسن نواده رضی که داستانی عاطفی – انسانی است، گفت: کتاب ترکی داستانی «آرزیلارینیئنی گولشان باغی» کتابی جذاب با نثری روان و شاعرانه است که به شیوه داستانهایشفاهی آذربایجان نوشته شده است.
دکتر محمدعلی ضیائی افزود: این کتاب و شیوه نگارشآن – نثر و نظم – نشان می¬دهد که سنت و مدرنیته هیچ تقابلی با هم ندارد بلکه میتوان با تلفیق آن دو، اثری تأثیرگذار و ماندگار آفرید.
وی تصریح کرد: یکی از شگردهای جالب کتاب «آرزیلارین یئنی گولشان باغی» استفاده از قوالب مختلف شعری است که مؤلفان توانمندکتاب مراعات کرده اند.
ضیائی اظهار داشت: شیوه مناظره ائلیار و پری (دوشخصیت اصلی و دلداده داستان) هم از بخشهای هنرمندانه کتاب است که نویسندگان محترمبه رعایت آن ملزم بوده و خوب از عهده برآمده اند.
مسئول کانون داستان حوزه هنری آذربایجان غربیافزود: کتاب «آرزیلارین یئنی گولشان باغی» توانسته بخوبی از منبع غنی فلکلورآذربایجان بهره مند شود که جا دارد نویسندگان ما به این نکته ظریف توجه بیشتریکنند.
ضیائی در پایان گفت: البته کتاب برخی نقاط ضعف همدارد که شایسته بود نویسندگان محترم دقت بیشتری می کردند، از جمله استفاده از برخیلغات نامأنوس، نداشتن لغت – معنا در آخر کتاب.
گفتنی است کتاب داستانی «آرزیلارین یئنی گولشانباغی» به زبان ترکی در قطع رقعی 204 صفحه و در پاییز 1392 در تهران منتشر شده و یکداستان بلند 8 بخشی است که با استفاده از شیوه های داستان پردازی شفاهی وفلکولوریک نوشته شده است.