نخبگان سیاسی آذربایجان در دفاع از شهید حاج واقف عبدالله اف بیانیه صادر کردند
بیش از صد نفر از نخبگان سیاسی، مدیران احزاب، اندیشمندان و مخالفان دولت جمهوی آذربایجان در باکو طی بیانیه ای از مبارزات آزادی خواهانه و شخصیت دینی شهید حاج واقف عبدالله اف معاون حزب اسلامی این کشور دفاع کردند.
به گزارش سرویس سیاسی نشریه دنیز، روز چهارشنبه 25 مرداد 91 برابر با 15 آگوست 2012؛ بیانیه 103 نفر از نخبگان سیاسی، مدیران احزاب، اندیشمندان و مخالفان دولت جمهوی آذربایجان در باکو به دفاع از مبارزات، اندیشه ها، آرمان های سیاسی - اجتماعی و شخصیت معنوی شهید حاج واقف عبدالله اف معاون حزب اسلامی این کشور از طریق سایت ها منتشر شد. بیانیه نخبگان سیاسی آذربایجان به دفاع از شهید حاج واقف گرچه کمی دیرتر صادر شده و جا داشت در دوران مبارزه و حبس آن مجاهد مؤمن صادر می شد، با این حال در آستانه اربعین آن مبارز فقید چنین بیانیه ای بی مناسبت نیست. در این بیانیه امضای روسای احزاب سیاسی مخالف دولت، جمعی از روزنامه نگاران مشهور، حقوقدانان، نویسندگان، شعرا و اندیشمندان جمهوری آذربایجان دیده می شود.
گفتنی است حاج واقف عبدالله اف روز 22 تیرماه 91 در زندان رژیم الهام علی یف به شهادت رسید، پیکر آن شهید در زادگاهش روستای »"هوسان« نزدیک باکو به خاک سپرده شد.
منبع: دو هفته نامه دنیز، شماره 20 مورخ 26/5/91
«پاییز 63» کتابی متفاوت
کتاب «پاییز 63» روایتی داستانی از خاطرات شهید حسن طهرانی مقدم است که به قلم نویسنده ارجمند ادبیات دفاع مقدس رضا قلیزاده و با پژوهش محمد حسن پیکانی تدوین و از سوی مرکز حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس نیروی هوافضای سپاه پاسداران با مشارکت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی کشور انتشار یافته است. »پاییز 63« که در بهار 91 با شمارگان 5000 نسخه منتشر شده، 150 صفحه متن دارد و دارای اسناد و تصاویر در پایان است. پاییز 63 نثری روان و جذاب با چاشنی های طنزآمیز دارد که بر جذابیت آن می افزاید. نکته مهم در متفاوت بودن این کتاب با مشابهان آن در این است که مقداری از حوادث و خاطرات تاریخی مطرح شده در این کتاب، در ایران و جبهه جنوب اتفاق افتاده و مقدار دیگر وجذاب ترش در کشور سوریه در جریان آموزش نظامی رزمندگان موشکی ایران در در دمشق. رضا قلیزاده در مقدمه اش بر این کتاب، وجه متفاوت بودن آن با سایر کتابها را چنین بیان می کند:
« کتاب «پاییز 63» سرگذشت مردان بلند بالایی است که در روزگار تنهایی و مظلومیت، گمنام جنگیدند... و از آنجایی که خاطرات و حماسه های رزمندگان موشکی تا به حال در جایی بازگو نشده، شاید از این منظر هم کتابی خواندنی و متفاوت فراهم آمده باشد»
منبع: دو هفته نامه «دنیز» شماره 19، مورخ 3/5/91
آسیب شناسی روایتگری در دفاع مقدس
گزارشی از اولین کارگاه آموزشی شورای نویسندگان دفاع مقدس آذربایجان غربی در ارومیه
به گزارش خبرنگار دنیز از ارومیه، اولین کارگاه آموزشی شورای نویسندگان مرکز حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس سپاه شهداء آذربایجان غربی به صورت یک روزه در تاریخ 29 تیر ماه در ارومیه برگزار گردید. در این کارگاه که جمعی از نویسندگان عرصه دفاع مقدس آذربایجان غربی از شهرهای مناطق شمالی، جنوبی و مرکزی استان شرکت داشتند، با حضور نویسندگان پیشگام و مشهوری از تهران، مسائل مهم و کلیدی موضوعات دفاع مقدس استان مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
بر پایه همین گزارش سرهنگ جبرئیل هوشمند لک رئیس مرکز حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس سپاه شهداء و مسئول ستاد کنگره سرداران و 12 هزار شهید آذربایجان غربی در ابتدای این کارگاه آموزشی، با اشاره به کلام مقام معظم رهبری در باب اهمیت حفظ آثار شهدا و خاطرات رزمندگان و جانبازان دفاع مقدس در دوره هشت ساله جنگ تحمیلی استکبار جهانی بر ایران اسلامی و ایستادگی مردم مقاوم ایران در مقابل هجوم بی امان ارتش بعثی عراق، از تشکیل شورای نویسندگان مرکز حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس سپاه شهداء در ارومیه خبر داد و گزارش مختصری از جلسات این شورا و تدوین و تألیف زندگی و آثار شهداء و خاطرات رزمندگان و جانبازان استان آذربایجان غربی ارائه نمود.
هوشمند لک تأکید کرد: منطقه آذربایجان غربی از اول انقلاب اسلامی تا به امروز همواره جبهه بوده و در مقابل دشمنان نظام مقاومت کرده و دارای گنجینه هایی ارزشمند ودست نخورده در موضوع ادبیات دفاع مقدس، مستند سازی و مستند نویسی این عرصه است که باید این مهم به همت نویسندگان بومی منطقه انجام پذیرد و البته بهره مندی از تجربه نویسندگان پیشگام کشورمان، نویسندگان دفاع مقدس استانی را بیشتر یاری خواهد کرد و کارگاه آموزشی امروز با این هدف تشکیل گردیده است.
نصرت الله محمودزاده نویسنده کتابهایی همچون «در مسیر کردستان»، «عقیق سرخ» و ... نخستین مهمان کارگاه آموزشی از تهران بود که در موضوع خاطره نویسی دفاع مقدس به بررسی رمز و رازهای این مقوله و ذکر نمونه هایی از تجربیات شخصی خود در این وادی پرداخت و تأکید کرد: فراهم کردن زمینه خاطره نویسی از خود خاطره نویسی مهم تر است که این مسئولیت هم بر عهده مسئولان مربوطه است.
وی افزود: هر چه از دوران جنگ دور می شویم، اتفاقاتی خاص و گاه تلخی رخ می دهد که بر خاطره نویسی صدمه می زند، مثل فراموشی خاطرات، مرگ رزمندگان و محو ابدی خاطراتی که ایشان در حافظه خود دارند و ... هر چند این فاصله برای مورخان و محققان تاریخ جنگ تحمیلی شاید لازم باشد.
محمود زاده خاطر نشان ساخت: ما در دهه شصت که دوران جنگ تحمیلی بود، کتاب کم داشتیم، در دهه هفتاد اوج خاطره نویسی و مستند نویسی در موضوع دفاع مقدس بود، در دهه هشتاد آن حرکت فرهنگی از اوج افتاد؛ با این حال دهه شصت خیلی جالب بود، چون به زمان جنگ نزدیک تر بودیم.
این نویسنده پرکار و پیش کسوت با اشاره به اهمیت خاطرات خودنوشت رزمندگان گفت: در عرصه خاطره نویسی، خاطرات خودنوشت حرف اول را می زند چون از دل راویان بر می آید که نمونه آن کتاب « نور الدین پسر ایران» است.
نصرت الله محمودزاده داشتن سبکی مستقل و برخاسته از ارزشهای ادبی و اجتماعی و ویژگی های ساختار زبانی هر استانی برای نویسندگان استانی را ضروری دانست و اظهار داشت: نویسندگان استانهای مختلف ایران بزرگ باید آثار قلمی خود از ارزشهای فرهنگی، زبانی و اجتماعی محلی خود پربار نمایند و در حوزه مستند نویسی نباید منتظر رد و قبول دیگران به ویژه مرکز نشینان باشند.
این نویسنده پر تجربه حوزه دفاع مقدس به صراحت تأکید کرد: ما نباید هر قرصی که نویسندگان یا مسئولان فرهنگی تهران نشین تجویز کردند، به بدنه آثار مکتوب و مستند نویسندگان استانی در حوزه دفاع مقدس تزریق کنیم، این یک آسیب جدی است که باید مراقب آن باشیم، در عین حال باید از شیوه های مثبت نویسندگان مرکز در غنی سازی آثارمان بهره مند شویم.
محمودزاده ضمن پرداختن به بیان شیوه های مصاحبه با رزمندگان دوران جنگ تحمیلی؛ بهره مندی از شگردهای غیر مستقیم در مصاحبه با رزمندگان، بر سر شوق آوردن راوی خاطرات، ارتباط فیزیکی با محیط حوادث قبل از انجام مصاحبه، جهت دهی به راوی، داشتن اطلاعات کافی در موضوع مصاحبه، سرشار از حس بودن، آزاد بودن از قیود فرمایشی اداری، روان شناسی شخصیت راوی، پرهیز از داشتن نگاه سیاسی، پرهیز از پرداختن به حدیث نفس، پرهیز از صدور بیانیه، اجتناب از خیال پردازی در بیان واقعیت ها و آماده نقد دیگران بودن را برای مصاحبه کننده و نویسنده خاطرات رزمندگان ضروری دانست.
گفتنی است نصرت الله محمودزاده که خود از رزمندگان دوران دفاع مقدس است، در لابه لای بیانات خود به ذکر خاطراتی شیرین از شهدا به ویژه شهید محمد بروجردی، شهید حسین خرازی و شهید حسین علم الهدی پرداخت.
مهمان ویژه دیگر این کارگاه آموزشی، نویسنده سرشناس معاصر ایران «قاسمعلی فراست» بود که بیشتر و پیشتر با کتاب « نخلهای بی سر» در موضوع ادبیات دفاع مقدس شناخته می شود. استاد قاسمعلی فراست در بررسی آسیبهای فرهنگی کشورمان یادآور شد که یکی از اساسی ترین مشکلات فرهنگی ما این است که مدیران فرهنگی و تصمیم گیران امور فرهنگی ما اغلب اهل فرهنگ و هنر و اندیشه نیستند، دیدگاه کلان فرهنگی جامع ندارند، فقط مدیرند!
این نویسنده برجسته کشور با انتقاد از تهران محوری در ادبیات معاصر، گفت: هرکس باید خودش را بنویسد نه اینکه دیگران را تقلید کند و در راه بومی نویسی موفق و مستقل می تواند جهانی شدن آثار بومی را هموار کند.
فراست تأکید کرد: نویسندگان بومی مطمئن باشند که هر نویسنده و شاعر موفق و مبتکر بومی، حتماً روزی به جایگاه اصلی و شایسته خود می رسد، بنا براین نباید از بی توجهی مرکز نشینان و مدیران فرهنگی غیر فرهنگی بترسند و یا منتظر ردّ و قبول این و آن باشند.
این داستان نویس توانای معاصر ایران با تصریح و تأکید بر اینکه یک داستان با هر موضوعی، قبل از هر چیز باید یک داستان با مؤلفه های هنری و تکنیکی آن باشد، بعد به موضوع بپردازد، گفت: یک داستان چه کوتاه، چه بلند، چه رمان اول از هر چیزی باید در چارچوب هنری و شیوه داستان نویسی کامل و پخته گردد، بعد داستان دفاع مقدس، داستان سیاسی، داستان دینی، داستان اجتماعی و ... باشد تا ارزش هنری و ادبی داشته باشد.
وی با برشمردن برخی کتابهای خوب و نمونه در زمینه داستان، کتاب « مدار صفر درجه» احمد محمود را در شخصیت پردازی داستانی بسیار عالی توصیف کرد و کتاب «کوچه نقاشان» را در موضوع خاطره نویسی نمونه و خوب دانست و افزود: کتاب کوچه نقاشان به قدری خوب و جذاب است که من آن را دو بار به دقت خوانده ام.
فراست، باور پذیری در داستان را یک اصل عنوان کرد و اظهار داشت: باورپذیری هم در داستان مستند و هم در داستانهای خیالی یک اصل است، اگر داستان باور پذیر نباشد، ضعیف است.
شایان ذکر است در طول این کارگاه آموزشی نویسندگان شرکت کننده استانی با طرح سؤالات خود در موضوعات مورد بحث، کارگاه را از حالت یکنواختی و متکلم وحده بودن خارج می ساخت و موجب پرباری آن می شد. نصرت الله محمود زاده، قاسمعلی فراست و مصطفی محمدی ضمن پاسخ به پرسش های حاضران، مسائل مهم و ریزی را مطرح می کردند. می توان گفت این کارگاه از کارگاه های فرهنگی بسیار مفید، کاربردی و در عین حال تخصصی در موضوع دفاع مقدس با شاخصه های بومی سازی بود که تاکنون در ارومیه برگزار شده است.
منبع: دو هفته نامه « دنیز» شماره 19 مورخ 3/5/91
فرمانده سپاه شهداء آذربایجان غربی:
سازمانهای فرهنگی ما از عظمت و غنای دفاع مقدس غافل اند
به گزارش خبرنگار دنیز از ارومیه، سردار عابدین خرم فرمانده سپاه شهداء آذربایجان غربی که در دیدار با جمعی از نویسندگان و پژوهشگران حوزه دفاع مقدس استانی و کشوری در حاشیه برگزاری کارگاه آموزشی نویسندگان مرکز حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس سپاه شهداء سخن می گفت، با اعلام این مطلب افزود: استان آذربایجان غربی همزمان در سه جبهه درگیر جنگ و مشغول دفاع مقدس بود: در مقابل هجوم ضد انقلاب از مناطق مختلف استان، در جنگ داخلی با عوامل نفوذی ناشناخته در میان اهالی استان در روستاها و بخشها، و در جبهه جنگ تحمیلی در مناطق شمال غرب و جنوب کشور.
خرّم با اشاره به اینکه جنگها مکاتبی اندیشه ای ایجاد کرده اند، گفت: اندیشه پیشرفت جهان در عرصه تکنولوژی حاصل جنگ جهانی اول و دوم جهانی بود و جنگ تحمیلی بر کشور ما، مکتب خودکفایی و زمینه استقلال اقتصادی و دفاعی را در اندیشه ملت ما ایجاد کرد، بنابر این در دل دفاع مقدس ما مکتب اندیشه ای و فرهنگی قابل توجه و بسیار غنی وجود دارد که آن را به صورت گنجینه ای ارزشمند و پربار در آورده است و باید بیش از پیش مورد توجه و شناسایی قرار گیرد که متأسفانه سازمانهای فرهنگی ما از عظمت آن حماسه ها و غنای این گنجینه عظیم غافل مانده اند.
سردار خرّم، پژوهش معرفت محور در بررسی موضوعات تاریخی و فرهنگی دفاع مقدس را مورد دقت نویسندگان و پژوهشگران قرار داد و افزود: ما نباید در گذشته متوقف شویم، باید تحقیق و نگارش در حوزه دفاع مقدس ما را به یک شناخت و کشف افقهای تازه و کاربردی جدید رهنمون گردد و گر نه مانع از شکوفایی در این مسیر خواهد شد.
این مقام مسئول گفت: ما در زمان جنگ تبلیغ خوبی داشتیم، ولی بعد از جنگ تحقیق متناسب و پویا نداشته ایم، باید برای آیندگان برنامه های تحقیقی روشنگری داشته باشیم.
خرم در بخشی از سخنان خود با اهل قلم و تحقیق، ضمن اشاره به کشتار مردمان کُرد زبان عراق در حادثه تلخ حلبچه توسط ارتش بعث این کشور و نیز بمب باران شیمیایی اهالی کُرد شهرستان سردشت ایران توسط صدامیان، گفت: دولت صدام با حمایت حامیان آمریکایی اش مردم کرد زبان کشورش را قتل عام نمود، چون خلق کُرد آگاهانه با رزمندگان ما همکاری داشتند و مخالف تجاوز صدامیان بودند.
وی افزود: صدامیان در عراق 110 هزار کُرد بی گناه را کشتند، سپس آمدند به سر زمین ما و کُردهای هموطن ما را هم کشتند، اینها حقایقی است که باید به واسطه پژوهش های نویسندگان ما به صورت مستند، محکم و روشن برای جهانیان و نسل های آینده بازگو گردد.
سردار خرم در پایان با ارج نهادن به کار پژوهش و نگارش و تلاش نویسندگان حوزه دفاع مقدس، یاد آور شد: ما در ارومیه سه مرکز پژوهش در حوزه دفاع مقدس داریم: مرکز تحقیق و پژوهش درون سازمانی سپاه، مرکز مبتکران و مخترعان بسیج و مرکز حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس آذربایجان غربی، که ما در هر سه زمینه پژوهش و تحقیق، برای تحقق اهداف آن حمایت جدی و کمک های همه جانبه می کنیم و در خدمت اهل قلم و تحقیق هستیم.
منبع: دو هفته نامه « دنیز » شماره 19 مورخ 3/5/91
لبخندو رو لبات بخیه بزن
نقد فیلم "روزهای زندگی"
نوشته : یوسف کارگر
نویسنده و کارگردان: پرویز شیخ طادی، تهیه کننده: سعید سعدی، بازیگران: حمید فرخ نژاد، هنگامه قاضیانی، کریم اکبری مبارکه، کورش سلیمانی، حسین سالار، فیلمبردار: امیر کریمی محصول: سیما فیلم
حوادث داستان این فیلم در سال 1367 اتفاق می افتد و ماجرای زن و شوهری است که در جبهه جنوب و در بیمارستانی صحرایی به فعالیت مشغول هستند. امیرعلی و همسرش به دلیل سالها کار در آنجا به حال و هوای جبهه وابستگی شدیدی پیدا کردهاند، اما اعلام خبر آتشبس و بعد حمله نیروهای عراقی به بیمارستان، این زوج را در آزمایشی دشوار قرار میدهد .
در ابتدا باید این نکته را یادآوری کرد که پرویز شیخ طادی با فیلم "روزهای زندگی" نسبت به فیلمهای قبلی اش مثل "شکارچی شنبه"، از نظر فنی و تکنیکی پیشرفت بسیاری داشته است و این فیلم تا حدودی توانسته است جایی در میان فیلمهای حرفه ای سینما برای خود باز کند .
"روزهای زندگی" داستانی از آخرین روزهای جنگ تحمیلی و پس از پذیرفتن قطعنامه 598 شورای امنیت می باشد. دوره ای که رژیم بعث عراق بار دیگر نشان داد که تجاوزگری و غارت حتی در زمان صلح نیز در ذات صدام و نیروهایش هست و در همان حال ملت و رزمندگان ما نشان دادند که از همیشه در مقابل هر تجاوزی - ولو آنی و ناگهاانی و غافلگیرانه - مقاوم هستند. گرچه ممکن است برخی از علاقمندان سینما و خصوصاً سینمای دفاع مقدس، روزهای زندگی را فیلمی تلخ از کشته شدن و به محاصره افتادن تعدادی از نیروهای رزمنده تلقی کنند و به همین خاطر این فیلم را بر نتابند، اما تلخی این فیلم، ناشی از امید و پایداری و مقاومت رزمندگان و پزشکان و پرستارانی است که شاید در هیچ فیلمی به این اندازه نشان داده نشده اند. اما چیزی که در این فیلم بدیهی است آن است که بیش از حد از صحنه های خشن و خونریزی و تهوع آور استفاده شده است ( برای مثال سکانسی که در آن پزشک ، سینه رزمنده ای را شکافته و سعی در فعال کردن دوباره قلب وی دارد ) و این دقیقاً یکی از دلایلی است که باعث شده مخاطبان عام زیاد از این فیلم خوششان نیامده باشد و اعتراض فراوانی به این مقوله داشته باشند.
یکی دیگر از ضعف های فیلم تغییر سه باره رنگ فیلم در لوکیشنهای بیرونی است چیزی که معلوم نیست مسبب آن شیخ طادی بوده یا امیر کریمی یا موقع اصلاح رنگ صورت گرفته است. مضاف بر اینکه فیلمبرداری های زمان شب فیلم هم با استفاده از فیلتر و به سبک امریکایی در روز گرفته شده که بسیار توی ذوق بیننده می زند و بهتر بود همان شب فیلمبرداری انجام شود. سربازان عراقی هم کماکان مثل سایر فیلمهای ایرانی ، افرادی ابله و نادان نشان داده شده اند که از ضعف های فیلم هست. جلوه های ویژه کامپیوتری و میدانی هم در حد سایر فیلمهای ایرانی است اما عکس العمل و کنش شخصیتها در وسط انفجارها جالب از آب در آمده است و کمی تفاوت دارد. .
این فیلم از ضعف هایی بخصوص در فیلمنامه رنج می برد. یکی از ان ضعف ها ، این است که ما هیچ پیش زمینه و سابقه ای از این زوج پزشک نمی بینیم و دلیل اینکه این دو فرد که قاعدتاً باید زندگی خوبی داشته باشند، چرا اینقدر در ماندن اصرار دارند ( با توجه به شخصیت پزشک جوان دیگر که تازه به بیمارستان اعزام شده است ) برای مخاطب گنگ می ماند در حالی که این دو زوج قهرمانان فیلم هستند و حتما بایستی شخصیت پردازی بیشتری روی آنان صورت می گرفت. همین مساله باعث شده است تا باورپذیری شخصیت این دو زوج کمی سخت گردد و شیخ طادی بایستی بیشتر به این دو زوج می پرداخت تا من بیننده برایم باورپذیرتر شود.
از نقاط برجسته فیلم بازیهای آن می باشد. بازی عالی حمید فرخ نژاد که مورد کم لطفی داوران جشنواره فجر قرار گرفت، اصلی ترین نکته بازی هاست. هنگامه قاضیانی بازی متوسطی ارائه می دهد و به نظر می رسد، داوران جشنواره با دادن سیمرغ بلورین به وی ، ظلم بزرگی در حق خود بازیگر کرده اند .
قابل تقدیر آن است که تلاش شیخ طادی در پرداختن به موضوعی متفاوت و کمتر پرداخت شده در سینمای دفاع مقدس است. او در این فیلم سعی کرده از زاویهای متفاوت به جنگ ایران و عراق و حاشیه های آن در زمان قبول قطعنامه نگاه کند؛ نگاهی بی غرض و بیرحم و گاهی سست و سرسری که بیننده را در هوا نگه می دارد. این اتفاقات در این زمان بسیار جسورانه است چرا که می تواند افشا کننده واقعیات تلخی درباره جنگ بخصوص روزهای پایانی آن باشد که این مساله نوعی غافلگیری را در بر خواهد داشت. ..
یکی از زیباترین صحنه های فیلم در پایان آن شکل می گیرد که دکتر سعی در چیدن بلوکها دارد تا دیوار را دوباره بنا کند و نوری کوچک بر روی دوربین می تابد که حس دراماتیک زیبایی بر فیلم خلق می کند . .
«روزهای زندگی» یقیناً بهترین فیلم شیخ طادی است؛ او پیشتر نیز به سینمای دفاع مقدس علاقه نشان میداد اما فیلمهایش کمتر دراماتیک یا متناسب با اقتضائات سینما بود .
پرویز شیخطادی در فیلم سینمایی «روزهای زندگی» ترکیبی نسبتاً قابل درک و از لحاظ مضمونی زیبا از واقعیات دفاع مقدس و در میان روابط یک زوج خوشبخت پزشک بروز می دهد ، مساله ای که گرچه در «شکارچی شنبه» یا «دفتری از آسمان» هم سعی در پرداختن به آن داشته، اما موفق نشده بود . او در این فیلم بیشتر سعی کرده به فرم و تکنیک بپردازد اما می توان گفت موفق نشده است هرچند به نسبت فیلمهای قبلی اش بهتر است با این حال در مقایسه با کل سینما توفیق چندانی نداشته است .
در مجموع "روزهای زندگی" فیلم خوبی در زمینه دفاع مقدس است و باید منتظر پخش آن در سیما باشیم که قطعاً آنجا با استقبال فراوانی روبرو خواهد شد. .
منبع : دو هفته نامه "دنیز" شماره 17 مورخ 7/4/91