گلواژه زیبایی
نثار مقدم امام حسن مجتبی (ع)
علی صلاحلو «شاهد»
ای گل گلزا ر رسا لت حسن
غبطه خورد گل به جمالت حسن
ا ی گهر بحر تولا حسن
ا ی شده از حسن مسمّا حسن
نوگل گلزا ر ولا یت تویی
مظهر حُسن بشریّت تویی
نام تو بر حُسن صفا میدهد
نور تو بر شمس ضیا میدهد
روی تو چون کعبه تماشایی است
نا م تو گلواژه زیبایی است
سرو سرافکنده ز بالای تو
رشک برد صدره به والای تو
خُلق نکویت چو نبی بیمثال
آ یه نوری تو مگر خوش خصال
برج ولا را قمر منجلی
ا ی پسر ارشد مولا علی
در رمضان؛ ماه که چون نیمه شد
خلق ز یُمن قدمت بیمه شد
آمدی و شهر پر از نور شد
چشم حسودان ز حَسَد کور شد
شهره به جود و کرمی در سخا
با تو فقط بسته دل عهد و وفا
سا ئل بیمایه چرا غافل است
حا تم طائی به درت سائل است
دیده و دل خانه دربست توست
چشم خلا یق همه بر دست توست
در دل «شاهد» بود این آرزو
تا که ز دست تو بگیرد سبو
منبع: سایت «دنیزنیوز»
اینجا نخجوان است مهد زیبایی
سلام دوستان عزیز، من از پنجشنبه تا الان صبح شنبه 17 آبان93 برابر با 8 نوامبر 2014 در شهر نخجوانم و در هتل گراند. با جناب علیرضا نوروزی. الان عازم یکی دیگر از شهرهای تاریخی و فرهنگی جمهوری خودمختار نخجوان یعنی اُردوبادی هستیم که از مراکز زیبایی آدربایجان محسوب می شود. من از 18 سال پیش البته با این دو شهر زیبای تاریخی از نزدیک آشنایم و با اهالی خونگرم و مهربان و قدردان و قدرشناس و بافرهنگ آن دو و دیگر شهرها و حتی برخی روستاهای آنها دوستی دارم. اما از 5 سال پیش به نخجوان نیامده بودم، به راستی زیبایی و عمران و آبادانی و توسعه و پیشرفت این دیار تاریخی صد چندان شده، باید بیایید و ببینید... فعلاً فرصتی برای نوشتن ندارم... وقتی برگردم ایران می نویسم. فعلاً بماند. یا علی!
م. قلیزاده علیار
یاددان چیخیر قاراباغ؟ !
(یادداشتی بر آخرین سفرم به جمهوری آذربایجان)
از 28 خرداد تا سوم تیر ماه سال جاری به اتفاق دوستان عزیز آقایان اکبر حمیدی علیار و مجتبی قربانی در سفر باکو بودم. ظاهراً این هشتمین سفرم به جمهوری آذربایجان بود و خیلی خوش گذشت. چرا که سفر دل و اندیشه و سیر آفاق و انفس بود. امامزاده «بی بی هیبت» و «نارداران» و مقبره دو شاعر بزرگ تاریخ آذربایجان «حاج سید عظیم شیروانی» و میرزا علی اکبر طاهرزاده «صابر» و بازدید از موزه خانگی صابر در شهرتاریخی و زیبای شماخی و دیدار با دوستان شاعر و نویسنده و روزنامه نگار و فرهیخته و هنرمند و دیگر دوستان اهل معرفت و صمیمی از برنامه های این سفر به یادماندنی بود
اما همین جا بگویم که آذربایجان به ویژه پایتخت آن باکو - باکوی زیبا- در اثر توسعه و زیباسازی و ساخت و سازهای دو – سه سال اخیر به سبک دوبی، رفته رفته زیباتر و فریبنده تر می شود و شبهایش البته رؤیایی تر از روزهایش است. این خوب است و لازم. اما ترسم این است که از یاد رود قاراباغ!... آذری ها یک ترانه حسرت آلود حماسی و بی نظیر و افسونگر دارند که دو مصرعش این است: «عالم جنته دؤنسه/ یاددان چیخماز قاراباغ...» یعنی اگر عالم تماماً جنت هم باشد، باز هم زیبایی فسونکار و طبیعت زیبای بی نظیر قره باغ فراموش نمی شود.
امیدواریم زیبایی ساحرانه باکو، اشغال قره باغ را از یادها نبرد و ملت و دولت آذربایجان مسأله آزادی اراضی اشغال شده آذربایجان توسط ارامنه را از یاد نبرند و فراتر از شعار، در عمل کاری بکنند. اما گاهی بوی فراموشی به مشام می رسد!!
باری، دوستان ما در باکو بسیار لطفها در حق ما داشتند خدایشان خیر دهاد. در یادداشتهای آتی به آن اشاراتی خواهم داشت ان شاءالله تعالی.
مصطفی قلیزاده علیار