شکوهی مراغه ای دن ایکی غزل
مراغه لی «میرزا مهدی شکوهی» (1247 – 1314 هـ. ق) آذربایجان ادبیاتینین گؤرکملی سیمالاریندان و قدرتلی شاعرلریندن بیریدیر. اونون عروض و هجا وزنلرینده و غزل، قصیده، مثنوی، قوشما، گرایلی و ... قالبلرده و مختلف موضوعلاردا او جملهدن اجتماعی، دینی، عرفانی، لیریکا و ساتیریک دهیری شعرلری و شاهاثری وار. شکوهینین همده تجنسلری دقتی چکن اثرلردیر. بورادا اونون ایکی غزلینی اوخویوروق:
1- غزل
پیر میخانه یه باخ، جمده نه وار، کی ده نه وار؟
بخششه سیر ائله، حاتمده نه وار، طی ده نه وار؟
بیر قدح سالدی ایاقدان سنی، بیچاره حریف
پی آپار گؤر من ایچون جام پیاپی ده نه وار!
گؤرمهین گوشهی چشم سیه جانانین
نه بیلیر گوشهی میخانه ندیر؟ میده نه وار؟
نقدر وار نفسیم، چکمهییم افغان، نئیلیم؟
بیر قورو نالهدن اؤزگه، دئ گؤروم نی ده نه وار؟!
جانیمی مالیمی آلدین، داخی ظالم بسدیر
بو «شکوهی» دئدیگین مفلس لاشئیده نه وار؟
2- غزل
دلدار الینده اولسا هر گول
گوللردن اولور او بختور گول
گلزار ندیر بو عارضین تک
نه آل، نه تازهدیر، نه تر گول
پروانهیه، بولبوله جمالین
هر شام چراغ، هر سحر گول
آیینهده بیر گون امتحاناً
گل گؤر نه شکوهیلن گولر گول
زلف و رخووی سالیر خیاله
هر سنبله کیم، اسر، دگر گول
گوللر منی محو ائدر، یوزوندن
بیر عاریه رنگ آلیب مگر گول!
خوناب سرشکین ای «شکوهی»
بو یئر یوزون ائتدی سربسر گول.
منبع: سایت دنیزنیوز