مناجات
میرزا حسیب قدسی باکویی (01828- 1908)
خداوندا،کریما، کردگارا
رحیما، قادرا، پروردگارا
گلیب درگاهینا مسکین و مغموم
کریم ائتمز گدانی زار و محروم
خداوندا بیز اطفال ذلیلیک
تماماً درد جهل ایله علیلیک
گلیب محتاجلر باب کریمه
طبیبا، سن علاج ائیله سقیمه
الهی ظلمت جهلی فنا قیل
بیزی انوار علمه آشنا قیل
آچیلسین غیبدن ابواب احسان
اولا هر درس مشکل، سهل وآسان
جهاندا علم اولوبدو تاج شاهی
عطا قیل تا قویاق باشه ، الهی
ائله مرأت قلبی زنگدن پاک
اولاق عالمده صاحب علم و ادراک
ائله یا رب بیزی اهل بصیرت
گورونسون بیزلره نور حقیقت
خداوندا عطا قیل حُسن اخلاق
اولاق خورشید تک مشهور آفاق
اولور انسان دا چون رحم و مروّت
ائدر ابنای ملت لن مودت
حقیقت ده اولاق اولاد آدم
اذیت گؤرمه سین مخلوق عالم
یئتیر یا رب منی مهر نجاته
وئره ک تا خیر خلق کایناته
عدمدن عالمی گتدین وجوده
وجود اهلی اولوب محتاج جوده
خداوندا بیزی مغموم ائتمه
کمال جود دان محروم ائتمه
آچیلدی عالمه صبح سعادت
گوروندو قرص خورشید هدایت
تجلا ائیلدی رخسار قدسی
ولکن قالدی گریان، زار قدسی.
منبع: هفته نامه «دنیز» شماره 19- مورخ 3/5/91
راه عشق نثار آستان مقدس امام رضا (ع) ای آستان قدسی تو قبله گاه ما وای بارگاه امن تو پشت و پناه ما دل در هوای کوی تو گشته است بی قرار پیچیده است در گره اشک، آه ما ما وارث غریبی و تنهایی توایم ای آشنای غربت توحید خواه ما آماج فتنه های لجوج زمانه ایم ای سایه کریم نگاهت پناه ما ما را ز فیض تربت تو بازداشته است سنگینی ندامت و شرم گناه ما دل در طریق دوست به توفان سپرده ایم این است راه عشق، همین است راه ما. مصطفی قلیزاده علیار