خبر ادبی
«آنتولوژی شعر ارومیه»
درکانون شعر حوزه هنری مورد بررسی قرار گرفت
دنیزنیوز: مجموعه ادبی «آنتولوژی شعر اورمیه» درکانون شعر حوزه هنری مورد بررسی قرار گرفت.
به گزارش سایت خبری دنیزنیوز، جلد اول از کتاب مجموعه اشعار ترکی و فارسی «آنتولوژی شعر اورمیه» که توسط اسماعیل مددی اولکر در موضوع شهر تاریخی و فرهنگی ارومیه جمعآوری و تنظیم شده، در کانون شعر و ادب حوزه هنری آذربایجان غربی مورد رونمایی و بررسی گرفت. د این نشست ادبی که با حضور جمع کثیری از شعرا و ادبای شهر برگزار گردید، ابتدا مسئول واحد آفرینش های ادبی حوزه هنری با اشاره به اهمیت آنتولوژیهای ادبی گفت: اهمیت این مجموعه ها در آن است که مجموعه ای از بینشها و دیدگاههای جمع کثیری از صاحبا اندیشه و شعرو ادب، یک موضوع جمعآوری و به علاقمندان ارائه میگردد.
درکانون شعر حوزه هنری آذربایجان غربی نقد شد
مصطفی قلیزاده علیار افزود: مجموعه ادبی «آنتولوژی شعر اورمیه» که به همت شاعر و ادیب صاحب نظر اسماعیل مددی و همکارانش از آثار شاعران معاصر و گذشته تدوین یافته، در معرفی شهر تاریخی و فرهنگ پرور ارومیه کاری ارزشمند و لایق هر گونه تقدیر است و زمان نمره و امتیاز حقیقی این گونه کارها را به موقع خواهد داد.
اسماعیل مددی نیز طی سخنانی گفت: بنده و همکارانم بی هیچ حمایتی از سوی کسی یا ارگانی، بیش از یک سال در گردآوری جلد اول «آنتولوژی شعر اورمیه» تلاش کردیم و بالاخره این کتاب فراهم شد و البته ادامه دارد تا جلدهای بعدی نیز تدوین شود.
مددی با تشکر از همه شاعرانی که آثارشان را در موضوع شهر ارومیه در اختیار ایشان گذاشتند، گفت: امیدواریم که در جلد دوم هم شاهد این همکاری صمیمانه باشیم و بتوانیم دین خود را نسبت شهر تاریخی و فرهنگی ارومیه ادا نماییم.
وی تأکید کرد: با اینکه تاکنون هیچ حمایتی از این کتاب نشده، اما ما امیدواریم ادارات و ارگانهای فرهنگی و مدیریتی ارومیه از این کتاب حمایت نمایند
در ادامه این جلسه تعدادی از شاعران از جمله مسعود هارای، عادل شاهوردی، شاهرخ رضوانی و ... نقطه نظرات خود را در موضوع کتاب «اورمیه شعر آنتولوگیاسی» (آنتولوژی شعر اورمیه) اظهار داشتند و عاشیق قربان پورولی علیار به اجرای موسیقی عاشیقی پرداخت.
گفتنی است جلد اول کتاب «آنتولوژی شعر اورمیه» مشتمل بر اشعار ترکی و فارسی صد نفر از شاعران ایران، در پیرامون شهر ارومیه، در 404 صفحه قطع رقعی و با شمارگان 1000 نسخه، طی سال جاری از سوی انتشارات اولکر در شهر ارومیه منتشر شده است.
آذربایجانین عاشیق ادبیاتی
"عاشیق قوربان پور ولی علیار"دان بیر شعر:
آنا (تجنیس)
من نه یازیم سنین شرفینه کی،
بو سنه بسدیر کی آناسان، آنا.
یاخشی اولار سنین قدرین، قیمتین
سنین ساغلیغیندا آناسان آنا.
قارا ساچلارینا دوشدو بیر- بیر دن
اولادلار بؤیوتدون یاخشی بیر- بیردن
کؤرپه آییرمایان زمان بیر، بیر دن
اؤیره دیبسن اونا سانا سن آنا.
یوخسوللوق اوزونه داشلار یامانا
گؤرمه دیم دئیه سن یاخشیام آنا
"قوربان"ین دوشنده چتین یامانا
ائدرسن هر ایشین سن آسان آنا.
آنالار گونو مبارک اولسون!
غربتی هاوانی چوخ سئون انسان
(بهرام رجبینی خاطیرلایارکن)
یازان: عاشیق قوربان پور ولی علیار
کئچن گونه گون لرچاتماز گونو گونه جالاساندا
صحبت بیر سؤز سئور، مهربان، ایستی قانلی دوست جانلی، شیرین سؤزلو، گولر اوزلو دوستان گئدیر. بلی، آللاه روحونو شاد ایله سین بهرام رجبی نین. او دونیاسینی تزه جه ده ییشیب، عمرونون سون گونلرینده خسته یاتیردی، جناب قلیزاده (مصطفی)ایله بیر لیکده گؤروشونه گئتدیک. بیر اوقدر آغیر دردین ایچینده یئنه ده منی گؤره ن کیمی دوداقلارینا بیر گولوش قوندو. ایندی فکر له شیرم اولسون کی، بیرآن کئچن گونلره قاییتدی، اوگونلرکی بیرلیکده شنلیک مجلس لرینده اولموشدوق ... او بلکه ده همان گونلری خاطیرلادی. من هرزامان کندیمیزه تویا گئدنده منی قوناقلایاردی. ائوینده نئچه سازلی سؤزلو مجلس لریمز اولموشدو. چون کی، او اؤزو ده گوزه ل اوخویاردی. غربتی هاواسینی نئچه یول من چالمیشدیم اودا اوخوموشدو. اؤزوده چوخ زامان قوربانینین بو شعرینی اوخویاردی:
آه چکمکدن قدیم دؤندو کمانا
یار دردی چکمیه ن داغی دابیلمز
بیر ایگیدین بخت اوزنه یار اولسا
عالم دوشمن اولسا داغیدا بیلمز
دوغروداندا اونون سسینده اولان او حزینلیک اوکؤورکلیک غربتی هاواسینی تام دوغرو دوزگون سسلنمگه امکان وئریردی. آخی غربتی هاواسی اوخونان زامان گرک اونو چوخ آغیر حزین و تمکین له ایفا ائده بیله سن. بهرام عمی بونو ائده بیلیردی. اونون اؤزونون:
غم منی بورویوب چمه دومانا
هئچ بیلمیرم گئدیم هایانا داغلار
مطلع لی شعرینی ده من اوخویاندا، دئیردی غربتی هاواسینا اوخو.
آللاه دان اونا رحمت دوس قوهوملارینا اوغلانلارینا جان ساغلیغی آرزولاییرام.
(منبع: دنیز، شماره 10، ویژه نامه – مورخ 30 /11 /90)
ابراهیم، چرا فرزند کشی و نه خود کشی ؟
به بهانه عید قربان
راستی حضرت ابراهیم در یک حالت بسیار بسیار سخت و شکننده و حیرت آوری قرار گرفته بود که اگر من و شما بودیم هزاران چرا و اما و اگر در مقابل اراده حق تعالی ردیف می کردیم و دست به انواع حیله ها و خدعه ها می زدیم که شاید به زعم خودمان، خدا را از این نوع تصمم گیری در باره فرزند کشی به دست خودمان مصرف نماییم ... حتی ممکن بود حاضر به خود کشی شویم اما چاقو بر گلوی نازنی فرزند دلبندمان نگذاریم، چه یک فرزند داشته باشیم مثل ابراهیم آن هم در دوران پیری، چه فرزندان متعدد و حتی نافرمان و قلچماق و عاق والدین. بله من و شما – هر که خواهی باش، ببخش البته – اینگونه هستیم. اما ابراهیم که با دیدن خواب و رؤیا، حس کرد اراده خدا بر این تعلق گرفته که او یگانه مورد تعلق خاطرش در دنیا، یعنی فرزند زیبا و عزیز دلبندش اسماعیل را به دست خود بکشد و « در زیر این گنبد کبود، ز هر چه رنگ تعلق پذیرد، آزاد باشد»، حتی نگفت مثلاً: «آخر چرا خداجانم، چرا؟... تو مرحمت فرمودی یک فرزند در سر پیری به من دادی، آن را هم می خواهی به دست خودم بکشم؟ خب از اول نمی دادی دیگر! اگر نمی خواهی او زنده بماند، باشد، من حرفی ندارم، راضی ام به رضای تو خدا جانم، اما استدعا دارم خودت بکشیش، بیمارش کن و بمیران، زیر آوارش بگیر، گرفتار چنگ حیوان درنده ای بکن و ... اصلاً من خودم حاضرم به جای او بمیرم یا به امر تو خودم را بکشم، آخر چرا فرزندم را بکشم و مرتکب فاجعه ای چندش آور شوم، مردم چه می گویند در مقابل این عمل من؟! خواهش می کنم خدای من! ...» و از این حرفها، که حسب حال من و شماست بی هیچ تعارفی، هر که خواهی باش!
تمام رمز و راز و سرّ و اسرار قربانی کردن در راه خدا در همین یک نکته نهفته است، یعنی اینکه در راه خدا از همه چیز و از همه کس و کار و از عزیزترین عزیزانت بی هیچ سؤال و اما و اگر و تأمل و تعلل و این دست و آن دست کردن و بهانه آوردن و شک و شبهه، بگذری و مؤمنانه – و نه مردانه!- در برابر اراده خدایت تسلیم شوی. وقتی به این مرحله رسیدی، خدا در برابر این آزادی تو از همه تعلقات، تصدیقت می کنم: « قد صدّقت الرؤیا» : ای ابراهیم تو بحق رؤیایت را – که گذشتن از همه دلبستگی های دنیوی است – تصدیق کردی و تحقق بخشیدی. (قرآن کریم)
فکر کنم توانستم حرفم را برسانم، نه؟ ... الان یک سؤال به ذهنم رسید: شما غیر از ابراهیم پیامبر کسی را می شناسید که در چنین موقعیتی قرار بگیرد و از امتحان سخت خدایی سربلند بیرون آید؟ ... به نظر من حسین بن علی (ع) فرد دوم در تاریخ است که در شرایطی به مراتب سخت تر از شرایط حضرت ابراهیم قرار داشت و در راه خدا و حفظ دین خدا، از همه دلبستگی ها و عزیزان و جگرپاره هایش و از خودش گذشت .... نمی خواهم ذکر مصیبت کنم، فقط می خواهم حقیقتی را به باور خودم بیان کنم، شاید هم حرف من چندان ارزش نداشته باشد برای شما، کما اینکه عکس آن هم ممکن است صادق باشد! یعنی فرمایش شما چنگی به دل من نزند! باری ... عید قربان – عید تقرب جُستن به خدا - بر شما مبارک باد.