دو شعر از سمیه محسنی - ارومیه
1) زمزمه پاهایت رفتن را زمزمه می کنند دستانت در روحم تنیده معمای تو دیوانه ام می کند. 2) تکرار آنقدر در تن و روحمان عاشقانه تکرار شدیم و تکرار شدیم و تکرار که شدیم خودمان تنها؛ و من همچون مادری که در چشم به راه ماندن فرزندش جان سپرده.