حماسه 9 دی ماه در شعر شاعران
دنیزنیوز: حماسه مردمی 9 دی ماه 88 در شعر شاعران متعهد هم انعکاسی شورانگیز و شکوهمند داشته است. برای نمونه دو شعر را می خوانیم:
فصل زخم
سید حیدر علی آران (هامون)
و بهانه ... و بهانه،
و بها ... نه!
و به عشق سلامی دوباره دادیم
و عاشقانه های مان را
غزل غزل سرودیم
در دفتر جاودان انقلاب
و در زمستان پنجاه وهفت، ریشه زدیم
بر تربت پاک ایران زمین
و بهار را به زمستان
به شکوفه نشاندیم.
و عاشقانه دست بیعت نهادیم
در دست امام شهیدان
وتاریخ را دوباره نوشتند شاهدان
آن شاهدان همیشه تاریخ
با یاری ولی فقیه عزیزمان
آنگاه ما را
به هشت فصل زخم سرخ
نشاندند کوفیان
اما این سبز و سرخ و سفید که بیرق پیروزی
در دست عاشقان ولایت
«تا کور شود هر آنکه نتواند دید»
تا چشم فتنه برون آید
و درآمد چشم های فتنه گران
هشتاد و هشت بار
در نُهم دی ماه
در سوز سوز گل سرما
خورشید انقلاب از فجر نور
یخ های جور و ستم را
نابود کرده
و خواهد کرد.
زیرا، ما از قبیله ی نوریم
ما از قبیله ی فجریم
ما از قبیله ی فتحیم
این بوف های فتنه گر شب جو
هرگز
خورشید را به باورشان
راه نیست، نیست...
آری، نیست.
حماسه نُهم دی ماه
علی محمدیان «مسافر»
جلوه فصل زمستان چو نمایان گردید
نُهِ دی ماه در این فصل درخشان گردید
عشق و آزادی و ایمان به خدا چون نوری
روشنی بخش ره ملت ایران گردید
از دلارائی و ایثار ز جان و زر و مال
بس حماسه که هویدا ز دلیران گردید
آتش کبر و حسادت و فریبنده گری
درس اشرار و اراذل بر شیطان گردید
باری از وسوسه ی زشت شیاطین صفتان
دین و آیین ولا مورد بهتان گردید
حشمت دین و بقای وطن و غربت خلق
جاودان از نسب شاه شهیدان باشد
معنی »نصر من الله« و ندای تکبیر
در فراسوی زمان ناطق قرآن گردید
آخر از وحدت و فرمان رسای رهبر
لشکر فتنه و اشرار گریزان گردید
آتش فتنه چو خاموش شد از وحدت خلق
خانه فتنه گران یکسره ویران گردید
نُهِ دی ماه چو شد ثبت به تاریخ ، همان
پرچم سرخ ولا فاتح میدان گردید.
دیری یه، دیریلیک لازیمدیر. آنجاق « انسانجاسینا» یاشاماق، بیریسینه آاساندر بیریسینه اسه خیلک چتین. دونیا، ناز ایله نعمتین آچیق دسترخانیدیر. کیم ایستهسه غم چکه، غم چوخدور؛ کیم ایستهسه بو گونو ده یری بیله، یئرده قالماز! آداما «آداملیق» گرهکلیدیر.
یاشاماق نه اویون دو، نهده کی، اویونچاق! چوخ گؤرونوب دوننکی یانلیش سایدیغینیز گرچک، بو گون دوغرولاشیبدیر. قهههر همیشه آدامین بوغازین بیچهر. اؤلوم تئز یا گئج هامینی سوراغلایاجاق! هئچ کیمسهنین چیراغی، دان سوکولهنهجن یانمایاجاق. اومودا اینانیب، یاشیل یاشایاق!
گئجه یاریدان کئچیبدیر. سکوت کوچهنی بورویوب . قارلارکی، اریییرلر، ائله بیل یول لار خجالتیندن ترلیییرلر! کیمسه یئل کیمی قاچیر. او قاباغا گئتدیکجه، یول آرخادا قالیر. حیطه گیرمک همن، گؤزلرین یوموب اؤزونو مرمردن دوزهلمیش پیللهلر دؤنومونه سالیر. خسته سین قویدوغو یئرده گؤرمور! داش پیللهلرده، داشا دؤنور. قوللاری کی، خستهنی باغرینا باسماق اوچون وار گوجو ایله آچیلمیشدیلار، گوجسوزلهنیب، تیترهیهک بؤیرونه دوشورلر. داوالار یئره توکولورلر. نوسخهنی یئل آپاریر. آرزولارینین سون باهاری باشلانیر. خستهسی اونو یالقیز قویوب، جان آللاها تاپشیرمیشدیر.
«اولو تانری نئیلهییم» دئییب ایستهییر قونشولارین قاپیلارینی بیر به بیر چالسین. دوروخور! سانکی آه لاری نین آلوولاریندا ماوی گؤیون ایراق بیر کونجونده، طالع اولدوزو چیچک لهنیب دیر! سئوینیر، بیر آزجاسینا یونگول لهشیر.
«اؤلوم آللاه حکمودو، بلکه ده مصلحت بئله ایمیش!» اومود ایشیغی قلبینده دوغور. و وجدانینا باغلی یوکون آغیرلیغی آزجاسینا یونگوللهشیر. اینانیرکی، انسانلار بو اولایلاردان آیری یاشایا بیلمزلر.
منبع: دنیز نشریه سی، نؤمره 9 ، تاریخ 17 /11 /90 – اورمیه شهری