کرامت عشق استاد کریمی مراغه ای
شاید همه اهل ذوق و ادب و علاقمندان شعر و ادب در آذربایجان لا اقل یک بار شاعر گرانمایه و جهانی مراغه استاد حاج میرزا حسین کریمی مراغه ای را از نزدیک دیده اند و یا دلشان می خواهد که ببینند. بنده هم چندین بار به محضر استاد رسیده ام که مهم ترین دیدارمان در مراغه – مغازه کتابفروشی استاد- در تاریخ 24 تیر ماه 1383 اتفاق افتاد که به همراه دوستان هنرمندم آقایان مختار صدرمحمدی، شهرام خزرائی و داوود روشنک هوشنک این زیارت انجام گرفت و با هدف دعوت از استاد برای حضور در اولین همایش شعر طنز «زنجفیل» در تبریز (حوزه هنری، مرداد ماه 83) بود و ایشان هم قبول فرمود و شرکت کرد. در آن دیدار صحبتهای خوبی با ایشان داشتیم. استاد کریمی مراغه ای کتاب «کرامت عشق» را به اینجانب امضا فرمود با سرودن بالبداهه دو بیت به اسم بنده:
بسمه تعالی
از کریمی همین کرامت عشق
برگ سبزی است از زراعت عشق
به «قلیزاده» مرد وارسته
ماندنی هست این امانت عشق.
ح. کریمی
24/4/83
دنیز یک ساله شد - نقد و نظر (2)
دنیز الگوی نشریات محلی در موضوع آذربایجان است
دکتر هوشنگ عطاپور، پزشک، نویسنده، روزنامه نگار
قطعاً این روز ، در تقویم رسانه های استان مان روز فرخنده و مبارکی است. وقتی رسانه ی مکتوب محلی سالی از عمر خود را با موفقیت طی می کند و جایی را بین هم قطاران خود باز می کند ؛ نشان از چیرگی بر مشکلات ریز و درشت بسیاری است که اصحاب رسانه با آنها دست به گریبان هستند. این موفقیت را به مدیر مسؤول و صاحب امتیاز نشریه ی «دنیز» از صمیم قلب تبریک می گویم و بسیار خرسندم که می توانم در جشن یک سالگی این نشریه ، سهمی داشته باشم.
فعالیت در عرصه ی مطبوعات محلی از دشوارترین عرصه های رسانه ای است. اگر نشریات ملی یک مشکل داشته باشند ، نشریات محلی بدون اغراق صد مشکل دارند ؛ به ویژه آن که هم مخاطب محدود و هم حمایت های مادی و معنوی اندکی در پشت سر خود می بینند.
سال اول انتشار یک نشریه ی محلی آن هم با تکیه بر امکانات مادی شخصی ، سالی سخت دشوار و جانکاه است. در این سال و حتی تا پنج سال بعدی، باید از منابع خود هزینه کنی و اگر خیلی خوش شانس باشی، می توانی امیدوار به جبران بخشی از هزینه های مادی خود باشی! از نزدیک شاهد هستم که نشریه ی «دنیز» این سال را با همت مدیر مسؤول خود با تلاشی عاشقانه طی کرد و امیدوارم که سال های سال در این تلاش موفق خود ، برقرار باشد.
«دنیز» توانست در همین یک سال جای خود را در میان نشریات استان و نخبگان باز کند. همه ی شما خوانندگان بزرگوار می دانید که نشریات محلی «نخبه محور» هستند. هنوز نشریات محلی ما عمومیت پیدا نکرده اند. علت العلل مشکلات این نشریات تیز تعداد کم شمارگان آنهاست که باعث می شود نشریات جهت بقا و تداوم عمر خود، به جای تکیه بر تک فروشی، به وصول تبلیغات بازرگانی، آن هم از نوع دولتی متکی باشند. در چنین شرایطی ، یک سال گام برداشتن در فضای رسانه ای استانی توسعه نیافته چون آذربایجان غربی را می توان معجزه شمرد.
از نظر فرم و صفحه آرایی ، دنیز شباهت خود را با فرم نشریات ملی استوار نمود ؛ ولی جا داشت که از این حیث دست به خلاقیت می زد و ای کاش تلاش می نمود تا هویتی محلی برای خود تعریف کند. البته تردیدی نیست که فرصت برای ین قبیل نوع آوری ها را در آینده خواهد داشت.
از نظر محتوا، «دنیز» یک تفاوت عمده با دیگر نشریات استانی دارد و آن غنای نویسندگان آن است. یعنی در فرصت اندک، توانست طیفی از نویسندگان ِخاص خود را گرد آورد و بر تولیدات فکری و اندیشگی آنها اتکا نماید که این موضع به ماندگاری آن در آینده کمک خواهد نمود.
بخش ویژه ی زبان، تاریخ و فرهنگ و هنر ترکان آذربایجان در «دنیز» تشعشع خیره کننده ای دارد؛ چون تلاش نموده است نقش ادبیات ترکی آذری را در انتقال مفاهم مذهب تشیع و دین اسلام هر چه متعالی تر نشان دهد. از این حیث ، از نشریات دیگر متمایز است. موضوعات مذهبی در«دنیز» و آن هم با زبان هنرمندانه ی ترکی ، برای نسل جوان آذربایجانی عاشق زبان و ادبیات مادری می تواند الگوساز باشد. البته جا داشت این نشریه ی ارزشمند ؛ نقص دیگر نشریات محلی را جبران می نمود و به مصاحبه های علمی با اندیشمندان، ادبا، دانشمندان و مفاخر علم و ادب ترکان ایران همت می گماشت و نسل جوان را با آثار و اندیشه ی این بزرگان آشنا تر می نمود.
یک ویژگی مهم دیگر «دنیز»، پرداختن به اخبار و رویدادهای جمهوری آذربایجان است. نشریات محلی ما کمتر به این موضوع می پردازند ولی جا دارد که مشکلات مردم مسلمان آن دیار شیعی به روشنی و وضوح به آذربایجانی های این سوی ارس منتقل شود تا همدلی برای حمایت از آنها در حفظ دین اسلام صورت بگیرد. خوشبختانه دنیز در این حوزه وارد شده است ولی کافی نیست.
من از خداوند متعال برای تمام تلاشگران عرصه ی اندیشه و قلم آرزوی توفیق دارم ، علی الخصوص برای همکارانم در نشریه ی «دنیز» آرزوی وصول به شمارگان انتشار صدهزارتایی را دارم.
منبع: دو هفته نامه «دنیز» شماره 22 مورخ 30/6/91 - ارومیه