یادی از حاج واقف عبدالله یف
در ساعات پایانی پنج شنبه 22 تیر ماه 1391 (12/7/2012) خبر در گذشت حاج واقف عبدالله یف را شنیدم که مظلومانه در زندان حکومت باکو وفات کرده است. چند روز پیش خبر شدت یافتن بیماری اش در زندان را روی صفحات اینترنت دیده بودم. خدایش بیامرزد که مظلومانه و شهید گونه وفات یافته است. من در شهریور ماه سال 1387 (2008) او را برای اولین بار در نارداران از نزدیک دیدم، در کنار دکتر موسم صمداف و مرحوم حاج علی اکرام یف ناردارانی و ... در منزل حاج فیاض که مراسم افطار اعضای حزب اسلامی بود و چند صد نفر حضور داشتند و این مراسم افطار به رسم هر ساله در شب میلاد حضرت امام حسن مجتبی (ع) برگزار می شد. مرحوم حاج علی اکرام علی یف رهبر جنبش اسلامی و مؤسس حزب اسلامی جمهوری آذربایجان بنده و همراهانم آقایان جواد پورصمد و قاسم مهدی زاده را به آن مراسم دعوت کرده بود. در آن مراسم قبل از افطار، حاج موسم و حاج علی اکرام و حاج واقف برای حاضران صحبتها کردند و از بنده هم خواستند که کلامی برای آن جماعت مؤمن بگویم. من هم حدیثی از امام حسن (ع) خواندم و ترجمه کردم و مختصر مطالبی در پیرامون همان سخن معصوم عرضه نمودم. چون در کنار مرحوم حاج وقف نشسته بودم، سر سفره با هم حرف زدیم و بیشتر آشنا شدیم. رحمه الله علیه.
ملا پناه واقف که بود؟
ملا پناه واقف یکی از بزرگ ترین و تأثیرگذارترین شاعران مردمی و شیعی مذهب آذربایجان (قرن 12 هجری، 18 میلادی) است. وی سالهای متمادی معلمی کرده و نخست وزیر ابراهیم خان جوانشیر در قاراباغ و مورد او در تمام امور حکومتی بود و در جریان حمله آقا محمد خان قاجار به مناطق قفقاز که منجر به مرگ وی گردید، ملا پناه واقف در پست وزارت شهر شوشا بود و ماجراهای شنیدنی در آن ایام اتفاق افتاده که در تاریخ ثبت شده است. ملا پناه واقف علاوه بر مقام والای شعر و شاعری مردی بسیار دانشمند و باهوش بود. برای همین گاهی به او «آخوند پناه» هم می گفتند چرا که دو واژه «ملا» و «آخوند» در آن دوران نشانه بزرگ ترین مقام علمی و فرهنگی به شمار می رفت و به شخصیتهای نخبه و فرهیخته برجسته علمی و دینی اطلاق می شد. جالب اینکه از زمان خود ملا پناه واقف، مردم آذربایجان این ضرب المثل معروف شده که: " هر اوخویان ملا پناه اولماز" ( هر دانش آموخته ای ملا پناه نمی شود!) ملا پناه واقف در سال 1798 به دست محمد خان برادر زاده ابراهیم خان به بهانه های واهی اعدام شد. ولی گفته می شود این خان قدرت طلب ملاپناه را مانعی در راه قدرت طلبی خود می دانست. باری به هر تقدیر، ملاه پناه از در ادبیات آذربایجان نخسین شاعری است که شعر را به زبان ساده و مردمی نوشت. گفته می شود خانه و کتابها و اغلب اشعار آخوند ملا پناه در این حادثه غارت و معدوم گردید. اشعار باقی مانده از وی در آذربایجان و ایران بارها چاپ و منتشر شده است. «ملا ولی ودادی» از شاعران توانمند و معروف و معاصر ملا پناه و دوست صمیمی وی و سنی مذهب بود و مکاتباتی شاعرانه با هم داشته اند.
ملاه پناه واقف از بزرگترین شاعران شیعی مذهب و تأثیرگذار در ادبیات آذربایجان (قرن 12 و 13 هـ.ق) است و این غزل زیبا در عرض ارادت به بزرگترین جوانمرد تاریخ بشر حضرت امیر مؤمنان علی (ع) از اوست:
ایگیتلرده
ریا و کبر و کذب و بخل اولور نایاب ایگیتلرده
تواضع دیر صفا و صدقیله اسباب ایگیتلرده
اوزون کیشی دئین کیمسه صداقت صنعتین ایشلر
ندن کیم، اولماییب دیر هیچ کس کذاب ایگیتلرده
هجوم لشکر تکلیف یاران وفاداره
مثال سدّ اسکندر گرکدیر تاب ایگیتلرده
ایگیتلیک ادعاسین ائده نه لایق دئییل یالان
وفاسیز لیق نسالرده، دگیل دیر باب اگیتلرده
علی المرتضی دن ایسته،«واقف» هر نه ایسترسن
اونو قیلمیش کرملی، حضرت وهاب ایگیتلرده.
ملا پناه واقف