سو قصیده سی
(پیغمبر اکرمین (ص) مدحینده)
شاعر: حکیم ملا محمد فضولی بغدادی
ساچما اى گؤز اشکدن کؤنلومده کى اودلاره، سو،
کیم بو دنلى توتوشان اودلاره، قیلماز چاره سو.
آبگوندور گنبد دوّار رنگى، بیلمزم
یا محیط اولموش گؤزومدن، گنبد دوّاره سو؟
ذؤوق تیغیندن عجب یوخ اولسا کؤنلوم چاک - چاک
کیم مرور ایلن بوراخیر رخنهلر دیواره سو.
وهم ایلن سؤیلر دل مجروح پیکانین سؤزون،
احتیاط ایلن ایچر هر کیمده اولسا یاره، سو.
سویا وئرسین باغبان گلزارى، زحمت چکمهسین،
بیر گول آچیلماز یوزون تک، وئرسه مین گلزاره سو!
اوخشادا بیلمز غُبارینى محرّر، خطّینه
خامه تک باخماقدان ائنسه گؤزلرینه قاره سو.
عارضین یادیله نمناک اولسا مژگانیم، نولا؟
ضایع اولماز گول تمنّاسیله وئرمک خاره سو!
غم گونو ائتمه دل بیماردان تیغین دریغ،
خئیردیر وئرمک قارانقو گئجهده بیماره، سو.
ایسته پیکانین کؤنول، هجرینده شؤقوم ساکن ائت،
سوسوزام، بیرکز بو صحراده بنیمچون آره سو.
بن لبین مشتاقىیام، زهّاد کوثر طالبى،
نئتهکیم مسته مى ایچمک خوش گلیر، هشیاره سو!
روضهى کویینه هردم دورماییب ائیلر گذار،
عاشق اولموش غالبا، اول سرو خوشرفتاره سو.
سویولون اول کویدان توپراق اولوب توتسام گرهک،
چون رقیبیمدیر داخى اول کویه قویمان واره سو!
دستبوسو آرزوسو ایله گر ئولسم، دوستلار!
کوزه ائیلین توپراغیم، سونون اونونلایاره، سو.
سرو سرکشلیک قیلیر قُمرى نیازیندان، مگر
دامنین توتا آیاغینا دوشه، یالواره، سو!
ایچمک ایستر بولبولون قانین مگر بیر رنگ ایله،
گول بوداغىنین مزاجینه گیره قورتاره سو!
طینت پاکینى روشن قیلمیش اهل عالمه
اقتدا قیلمیش طریق احمد مختاره سو.
سید نوع بشر، دریاى دُرّ اصطفا
کیم سپیبدیر معجزاتى، آتشِ اشراره سو.
قیلماق ایچون تازه،گلزار نبوّت رؤنقین
معجزوندن ائیلهمیش اظهار سنگ خاره سو.
مُعجزى بیر بحر بىپایان ایمیش عالمده کیم
یئتمیش آندان بین- بین آتشخانهى کفاره سو.
حئیرت ایلن بارماغین دیشلر کیم ائتسه استماع
بارماغیندان وئردیگى شدت گونو انصاره سو
دوستو گر زهرمار ایچسه، اولور آب حیات،
خصمى سو ایچسه، دؤنر البته زهرِ ماره سو.
ائیلهمیش هر قطرهدن مین بحر رحمت موج خیز،
ال سونوب اورقاج وضو ایچون گول رخساره سو.
خاک پایینه یئتم دئر، عُمرلردیر متصل،
باشینى داشدان-داشا اوروب گزر آواره سو.
ذره- ذره خاک درگاهینا ایستر ساللانیر
دؤنمز اُول درگاهدان، گر اولسا پاره- پاره سو!
ذکر نعتین وِردینى، درمان بیلیر اهل خطا،
ائیله کیم دفع خمار ایچون وئره مئیخواره سو.
یا حبیب اللَّه! یا خیر البشر! مشتاقینام،
ائیله کیم لبتشنهلر یانیب دیلر همواره سو!
سنسن اول بحر کرامت، کیم شب معراجدا،
شبنم فیضین یئتیرمیش ثابت و سیّاره سو.
چشمهى خورشیددن هر دم زُلالِ فیض ائنر،
حاجت اولسا مرقدین تجدید ائدن معماره سو.
بیم دوزخ، نار غم سالمیش دل سوزانیما،
وار اومیدیم ابر احسانین سَپه اول ناره سو.
یُمن نعتیندن گُهر اولموش فضولی سؤزلرى،
ابر نیساندان دؤنن تک لؤلؤى شهواره سو.
خواب غفلتدن اولان، بیدار اولاندا روز حشر،
اشک حسرتدن تؤکنده دیدهى بیداره سو
اومدوغوم اول دور کى روز حشر محروم اولمایام،
چشمهى وصلین وئره من تشنهى دیداره، سو.
یامان درد
شاعر: عمران کارجو علیار
بوتون بلالرین بتری سن سن
سالدین منی سن آزارا یامان درد
دئییرلر داریخما اؤتر سن سن
گتیردین جانیمی زارا یامان درد.
آه و زاردا کئچیر عؤمروم زمانیم
چاتمیر هیچ کیمسه یه ناله م، فغانیم
بوگوندن صاباحا یوخدور گومانیم
قویدون منی سن آوارا یامان درد.
بهرام احمد زاده ایزه وانلی«ائلدار» دان ایکی شعر:
1 - نئیله ییم
داغ دا من اؤزومم، دومان دا اؤزوم
اؤز باشیمی بورومه ییم نئیله ییم
اوجالاردان آلچالقلارا آخیرام
آیاغیمی سورومه ییم، نئیله ییم؟
اختیارسیز دولور گؤزلریم یاشا
یولونوب دؤنموشم قانادسیز قوشا
سئللر آپارانی باسیرلار داشا
ایندی دئیین کیریمه ییم، نئیله ییم!
»تئلدار« ایدیم اوجا داغدان دوشموشم
بوستاندان اوزولوب تاغدان دوشموشم
بیر مئوه یدیم من بوداقدان دوشموشم
آغاج آتدا چورومه ییم، نئیله ییم؟
2- شاعر
شاعرین باغرینا شیشی باسیرلار
بوزاریر، قیزاریر، سیزیلدامیر او
حقیقت نامینه طوفان قوپاریر
قولاق آریسی تک ویزیلدامیر او.
هر دن کی ظولمکار اوسته یوگورور
ائله بیل مئشده اصلان هونکورور
آغریندان اود چیخیر آلوو پوسکورور
شیمشک کیمین چاخیر میزیلدامیر او.
«ائلدار»شاعر سؤزو بیل حکمتلی دیر
اوره یی وولکاندان حراتلی دیر
شاعر گونشدن دیر،محبتلی دیر
کول آلتدا اود دئییل جوزولده میر او.
منبع: دوهفته نامه «دنیز» شماره 9 مورخ 17/11/90 چاپ ارومیه
شعر
یا رسول الله!
شاعر: مرحوم حسین راضی نخجوانی (1925- 1998)
مکانین پاک اورکلردیر محمد (ص) یا رسول الله
آدینلا شعله لنمیش دیر شریعت یا رسول الله
سلاح دیر، عالی حکمت دیر، باسیلماز اوردودور دائم
بیزه مشکل سیناقلاردا بو قدرت یا رسول الله
مقدس آندیمیز حقدیر، بو آندا صادق اولماقدیر
سنینله جلوه لنمیش دیر طبیعت یا رسول الله
غضبلی کینلی کافرلر هجوم چکمیشدیر ایللرله
فقط دینیندن اسکیلمز متانت یا رسول الله
بو عزمین ایلک الفباسی، اساسی حکم قرآندیر
جهانا محور اولوشدور بو شفقت یا رسول الله
قوشون چکدیکجه ظلمتلر آزالماز نورو اسلامین
گونش تک سؤنمز آتش دیر حقیقت، یا رسول الله
بو گون ده آتش آلتیندا دایانمیش دیر مسلمانلیق
دوروبدور یوللار اوستونده خیانت، یا رسول الله
سنی تهدید ائدن کسلر قبیردن خوتتامیشلاردیر
بو کافرلر تؤرتمیشلر فلاکت، یا رسول الله
آلوولار آدلاییب کئچسک، یولوندان دؤنمریک اصلا
بونا شهیدلرین قانی ضمانت یا رسول الله
متین مغلوب ائدیلمزلر سنه ایمان گتیرمیشلر
تپیک لرده قالیر مطلق رذالت، یا رسول الله
سؤزوندن، حکمتیندن بیز غرور دویماقداییق سونسوز
اورکده سؤنمز آتش دیر بو حرمت یا رسول الله
بو گون ده سارسیلیر دوشمن علی (ع) نین ذوالفقاریندان
سیناقلاردا بیر اؤرنک دیر بو حضرت یا رسول الله
بؤیوک سئوگین یانیر دائم ریاسیز، پاک اورکلرده
آدین بیرلیک، برابرلیک، محبت یا رسول الله
رسول اکرمین (ص) نورو بوگون عالمده دیر »راضی«
ظفردیر، غالبیت دیر بو حکمت یا رسول الله.
منبع: هفته نامه دنیز شماره 9 مورخ 17/11.90 = چاپ ارومیه
1993
خانه ای که برای خود می سازیم
نوشته: بهمن طالبی
نجار پیری خود را برای بازنشسته شدن آماده میکرد .یک روز او با صاحبکار خود موضوع را درمیان گذاشت .پس از روزهای طولانی و کار کردن و زحمت کشیدن ، حالا او به استراحت نیاز داشت و برای پیدا کردن زمان این استراحت میخواست تا او را از کار بازنشسته کنند .صاحب کار او بسیار ناراحت شد و سعی کرد او را منصرف کند ، اما نجار بر حرفش و تصمیمیکه گرفته بود پافشاری کرد .سرانجام صاحب کار درحالی که با تأسف با این درخواست موافقت میکرد ، از او خواست تا به عنوان آخرین کار ، ساخت خانه ای را به عهده بگیرد .نجار در حالت رودربایستی ، پذیرفت درحالیکه دلش چندان به این کار راضی نبود. پذیرفتن ساخت این خانه برخلاف میل باطنی او صورت گرفته بود. برای همین به سرعت مواد اولیه نامرغوبی تهیه کرد و به سرعت و بی دقتی ، به ساختن خانه مشغول شد و به زودی و به خاطر رسیدن به استراحت ، کار را تمام کرد. او صاحب کار را از اتمام کار باخبر کرد. صاحب کار برای دریافت کلید این آخرین کار به آنجا آمد.
زمان تحویل کلید ، صاحب کار آن را به نجار بازگرداند و گفت: این خانه هدیه ایست از طرف من به تو به خاطر سالهای همکاری! نجار ، یکه خورد و بسیار شرمنده شد. در واقع اگر او میدانست که خودش قرار است در این خانه ساکن شود ، لوازم و مصالح بهترو تمام مهارتی که در کار داشت را برای ساخت آن به کار میبرد. یعنی کار را به صورت دیگری پیش می برد.
این داستان ماست. ما زندگیمان را می سازیم. هر روز می گذرد. گاهی ما کمترین توجهی به آنچه که می سازیم نداریم ، پس در اثر یک شوک و اتفاق غیر مترقبه می فهمیم که مجبوریم در همین ساختهها زندگی کنیم. اگر چنین تصوری داشته باشید ، تمام سعی خود را برای ایمن کردن شرایط زندگی خود می کنیم. فرصتها از دست میروند و گاهی بازسازی آنچه ساخته ایم، ممکن نیست. آری ، درست است .شما نجار زندگی خود هستید و روزها، چکشی هستند که بر یک میخ از زندگی شما کوبیده می شود. یک تخته در آن جای می گیرد و یک دیوار برپا میشود .مراقب سلامت خانه ای که برای زندگی خود میسازید باشید