دنیز یکساله شد – نقد و نظر (5)
دنیز و فرهنگ و ادبیات مردمی
دکتر محمد علی ضیائی - استاد دانشکاه، نویسنده
پارسال همین روزها دنیز متولد شد. بعضی با شادمانی تولدش را به فال نیک گرفتند، بعضی با نوعی تردید و ناباوری به این مولود فرهنگی نگاه کردند. بعضی نیم نگاهی به مشکلات سر راه این گونه طفلها (نشریات) انداختند و با تمسخر، مرگ زودهنگامش را پیش بینی کردند! اما این طفل، نام »دنیز« را بر خود داشت و می بایست دنیز گونه زندگی می کرد. پا به اقیانوس بی کران ادبیات فارسی و ترکی گذاشت. گاه به میدان های مین گذاری شده معضلات فرهنگی وارد شد. در حد توان و با زبانی تازه گشوده شده از موفقیت های شهری و استانی و کشوری سخن گفت، در روزهای موفقیت و حماسه، همراه با مردم خندید و در سوگ ها و تلخی ها قلمش را گریاند.
اینک این کودک ، یک ساله شده است و در برابر غول های مطبوعاتی داخل و خارج از کشور تنها می تواند به شیرین زبانیش، صداقتش و راستگوییش تکیه کند. »دنیز« به معنی دریاست و دریا باید از هر آلودگی احتمالی به دور باشد. متصل به دریای بی پایان مردم باشد. همچنان از دردها بگوید و صادقانه در کنار مسئولان استانی به ارائه راه کارها بپردازد. بر سر سفره ی فرهنگ و ادبیات این مردم بنشیند و همزمان با بهره گیری از مائده های الهی، دیگران را نیز از این سرچشمه ها سیراب کند.
او باید دلی به گستردگی ایمان مردم و به وسعت بزرگی این ملت داشته باشد. هر چه باشد او دنیز است. یک دنیز باید دریادل باشد اگر می خواهد دنیز باقی بماند. امید که چنین باشد. ما به دنیزهای زلال بسیار نیازمندیم ونمی خواهیم دنیزمان خشک شود. برای قلیزاده عزیز و همه آنان که بر ساحل چی چست از دنیز مراقبت می کنند آرزوی توفیق داریم.
منبع: دو هفته نامه «دنیز » شماره 22 - تاریخ نشر 30/6/91
دنیز یکساله شد – نقد و نظر (4)
دنیز در عرصه دفاع مقدس
توحید اصغرزاده
(معلم، مدرس آموزشکده های فنی ارومیه، از نویسندگان دفاع مقدس)
مرسوم است در سالگشت ها، می گویند یک سال از عمر چیزی سپری شد و پیر گشت؛ اما در عرصه فرهنگ و هنر، می گویند یک سال و چند سال درخشنده تر شد.
»دنیز« دو هفته نامه ای است که موضع اش در موضوع دفاع مقدس مشخص بود نه برای تکلف، بلکه احساس دین نسبت به این رخداد معنوی داشت. اعتقاد داشت: دفاع مقدس، خط تمیز برخی مسایل اجتماعی وگاه اعتقادی ومعنوی می باشد. در این یک سال که دنیز، جان مایه گرفت، بی اعتنا به اخبار، ادبیات و رخدادهای دفاع مقدس نماند. از معرفی کتاب، شعر، مقاله تا نقد نوشته هایش، گاه حتی توپ و تشرش دلنواز بود! با این کارش نه نانی قرض می داد و نه نانی وام می گرفت. بلندی موضعش امید بخش بود. در باب گیشه هر چند همواره روزه داری می کرد، ولی با »ایسم ها« هرگز افطار نساخت.
چه می شود گفت؟ ما بچه های این خاکریزها که نام و نشانی نداریم، به رتق و فتق آگهی و رپرتاژ های پول ساز، گذرمان نیفتاده، به دیده احترام »دنیز« را به دست می گرفتیم و لو به یک جرعه آب زلال خاطره های آن ایام را با اطمینان به کام مان می فرستادیم. اینکه گفتیم، رنگ ریا نداشت که به تن این دو هفته نامه بمالیم. بلکه دنیز ما را دوست داشت و ما هم آن را پذیرا بودیم. ان شاءالله به برکت آن خاطره ها خط خوش دنیز تا فرداهای دور در عرصه مطبوعات مان دوام بیابد.
در آخر دوباره سرآغاز دو سالگی این دو هفته نامه را به دوستداران فرهنگ و ادب تبریک می گویم.
منبع: دو هفته نامه «دنیز» شماره 22 - تاریخ نشر 30/6/91
دنیز یک ساله شد - نقد و نظر (3)
دنیز دریایی پرگوهر
حسین دوستی (نویسنده، محقق، روزنامه نگار اهری)
امواجی که رشحات قلم نویسنده توانمند جناب آقای حاج مصطفی قلیزاده علیار در رسانه های مختلف ایجاد می کرد، سال به سال دایره انعکاس خود را افزایش داده و سرانجام این امواج، تبدیل به دریایی پرگوهر گردید که در 31 شهریور سال 1390 نام « دنیز» گرفت و رسانه ای مستقل گردید تا همصدا با دیگر نشریات، راه هدایت و مدرسه ای سیار برای تربیت انسانهای آگاه و هوشمند باشد.
آری یک سال از حرکت سیال و شفاف نشریه «دنیز» گذشت و22 شماره در راستای نقشه راه مطبوعات کشور که ترسیمی مقام معظم رهبری بود، منتشر شد و ابعاد دو دهه تجربیات مدیر مسؤل فهیم و دانشمند آن، خودش را به خوبی در سطر سطر صفحات « دنیز » متجلی ساخت.
« دنیز » نشریه ای مستقل است که با بهره گیری از تجربیات مدیر مسؤل پرتلاش و با استفاده از اطلاعات پربار هیئت تحریریه اش و همچنین به یاری جمعی از اصحاب مطبوعات، در عمر یک ساله اش، کارنامه ای درخشان کسب کرده است. این دو هفته نامه هم از لحاظ نوع مطلب آرایی، هم از لحاظ محتوای مطالب غنی و عمیق و تحلیل ها و روشنگری ها، امتیازات خاص خود را دارد. ادبیات والا، مطالب حاکی از دلسوزی و تعهد، حرکت در خط مستقیم اهداف نظام مقدس اسلامی، امید آفرینی در جامعه، ایجاد افق روشن فرهنگی، تلاش برای هدایت و رشد افکار عمومی ، مبارزه با انحرافات و جلوگیری از ناهنجاری ها، از جمله ویژگی های نشریه « دنیز» می باشند که راز ماندگاری حرکتهای فرهنگی و مطبوعاتی هستند.
« دنیز» با انعکاس معضلات و مشکلات جامعه و با پیشنهاد راهکارهای برون رفت از این معضلات، گامی مثبت در راستای رفع مشکلات و ایجاد رفاه عمومی و رشد و توسعه ایران عزیز برداشته است.
اینجانب ضمن عرض تبریک آغاز دومین سال فعالیت « دنیز » رجای واثق دارم که دست اندرکاران آن، روزبه روز با افزایش عمق و کیفیت آن، افق فکری وسیع و روشنی را برای خوانندگان خود باز کرده و « دنیز» را از رسانه های سرآمد استان آذربایجان غربی خواهند نمود.
باش تا صبح دولتش بدمد / کاین هنوز از نتایج سحر است !
منبع: دو هفته نامه «دنیز» شماره 22 مورخ 30/6/91 - ارومیه
دنیز یک ساله شد - نقد و نظر (2)
دنیز الگوی نشریات محلی در موضوع آذربایجان است
دکتر هوشنگ عطاپور، پزشک، نویسنده، روزنامه نگار
قطعاً این روز ، در تقویم رسانه های استان مان روز فرخنده و مبارکی است. وقتی رسانه ی مکتوب محلی سالی از عمر خود را با موفقیت طی می کند و جایی را بین هم قطاران خود باز می کند ؛ نشان از چیرگی بر مشکلات ریز و درشت بسیاری است که اصحاب رسانه با آنها دست به گریبان هستند. این موفقیت را به مدیر مسؤول و صاحب امتیاز نشریه ی «دنیز» از صمیم قلب تبریک می گویم و بسیار خرسندم که می توانم در جشن یک سالگی این نشریه ، سهمی داشته باشم.
فعالیت در عرصه ی مطبوعات محلی از دشوارترین عرصه های رسانه ای است. اگر نشریات ملی یک مشکل داشته باشند ، نشریات محلی بدون اغراق صد مشکل دارند ؛ به ویژه آن که هم مخاطب محدود و هم حمایت های مادی و معنوی اندکی در پشت سر خود می بینند.
سال اول انتشار یک نشریه ی محلی آن هم با تکیه بر امکانات مادی شخصی ، سالی سخت دشوار و جانکاه است. در این سال و حتی تا پنج سال بعدی، باید از منابع خود هزینه کنی و اگر خیلی خوش شانس باشی، می توانی امیدوار به جبران بخشی از هزینه های مادی خود باشی! از نزدیک شاهد هستم که نشریه ی «دنیز» این سال را با همت مدیر مسؤول خود با تلاشی عاشقانه طی کرد و امیدوارم که سال های سال در این تلاش موفق خود ، برقرار باشد.
«دنیز» توانست در همین یک سال جای خود را در میان نشریات استان و نخبگان باز کند. همه ی شما خوانندگان بزرگوار می دانید که نشریات محلی «نخبه محور» هستند. هنوز نشریات محلی ما عمومیت پیدا نکرده اند. علت العلل مشکلات این نشریات تیز تعداد کم شمارگان آنهاست که باعث می شود نشریات جهت بقا و تداوم عمر خود، به جای تکیه بر تک فروشی، به وصول تبلیغات بازرگانی، آن هم از نوع دولتی متکی باشند. در چنین شرایطی ، یک سال گام برداشتن در فضای رسانه ای استانی توسعه نیافته چون آذربایجان غربی را می توان معجزه شمرد.
از نظر فرم و صفحه آرایی ، دنیز شباهت خود را با فرم نشریات ملی استوار نمود ؛ ولی جا داشت که از این حیث دست به خلاقیت می زد و ای کاش تلاش می نمود تا هویتی محلی برای خود تعریف کند. البته تردیدی نیست که فرصت برای ین قبیل نوع آوری ها را در آینده خواهد داشت.
از نظر محتوا، «دنیز» یک تفاوت عمده با دیگر نشریات استانی دارد و آن غنای نویسندگان آن است. یعنی در فرصت اندک، توانست طیفی از نویسندگان ِخاص خود را گرد آورد و بر تولیدات فکری و اندیشگی آنها اتکا نماید که این موضع به ماندگاری آن در آینده کمک خواهد نمود.
بخش ویژه ی زبان، تاریخ و فرهنگ و هنر ترکان آذربایجان در «دنیز» تشعشع خیره کننده ای دارد؛ چون تلاش نموده است نقش ادبیات ترکی آذری را در انتقال مفاهم مذهب تشیع و دین اسلام هر چه متعالی تر نشان دهد. از این حیث ، از نشریات دیگر متمایز است. موضوعات مذهبی در«دنیز» و آن هم با زبان هنرمندانه ی ترکی ، برای نسل جوان آذربایجانی عاشق زبان و ادبیات مادری می تواند الگوساز باشد. البته جا داشت این نشریه ی ارزشمند ؛ نقص دیگر نشریات محلی را جبران می نمود و به مصاحبه های علمی با اندیشمندان، ادبا، دانشمندان و مفاخر علم و ادب ترکان ایران همت می گماشت و نسل جوان را با آثار و اندیشه ی این بزرگان آشنا تر می نمود.
یک ویژگی مهم دیگر «دنیز»، پرداختن به اخبار و رویدادهای جمهوری آذربایجان است. نشریات محلی ما کمتر به این موضوع می پردازند ولی جا دارد که مشکلات مردم مسلمان آن دیار شیعی به روشنی و وضوح به آذربایجانی های این سوی ارس منتقل شود تا همدلی برای حمایت از آنها در حفظ دین اسلام صورت بگیرد. خوشبختانه دنیز در این حوزه وارد شده است ولی کافی نیست.
من از خداوند متعال برای تمام تلاشگران عرصه ی اندیشه و قلم آرزوی توفیق دارم ، علی الخصوص برای همکارانم در نشریه ی «دنیز» آرزوی وصول به شمارگان انتشار صدهزارتایی را دارم.
منبع: دو هفته نامه «دنیز» شماره 22 مورخ 30/6/91 - ارومیه
آخرین مکتوب عاشقانه در حوزه هنری بازخوانی شد
مجموعه شعر آزاد «آخرین مکتوب عاشقانه ی من» از رویا شاه حسین زاده شاعر ارومیه ای، در حوزه هنری آذربایجان غربی طی یک نشست ادبی مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
به گزارش خبرنگار دنیز در این برنامه که از سوی واحد آفرینش های ادبی حوزه هنری روز چهارشنبه 29 شهریور با حضور خود رویا شاه حسین زاده و جمعی از اهالی شعر و ادب ارومیه تشکیل شده بود، ابتدا مسؤول واحد آفرینش های ادبی حوزه هنری استان طی سخنان کوتاهی هدف از تشکیل چنین جلساتی را معرفی چهره های موفق و فعال ادبی استان و ارتقای سطح هنر و فرهنگ و اندیشه دانست و خاطرنشان ساخت: جای چنین نشست هایی با حضور کارشناسان امر در سطح استان خیلی کم است و باید با افزایش آنها راه سلوک هنر و ادب را به جوانان نشان دهیم.
مصطفی قلیزاده علیار افزود: کتاب «آخرین مکتوب عاشقانه ی من» از خانم شاه حسین زاده در مجموع از آثار موفق و تأثیرگذار شعر نو و دارای نکات اندیشه ای ناب و کشف و شهودهای شاعرانه و دل انگیز با زبانی ساده و بی پیرایه است که باید برای اهل ادب معرفی گردد و این جلسه برای این منظور تشکیل گردیده است.
بر پایه همین گزارش، در ادامه جلسه که سه ساعت به طول انجامید، تعدادی از شاعران و صاحب نظران عرصه شعر و نقد ادبی نقطه نظرات نقادانه خود را پیرامون کتاب «آخرین مکتوب عاشقانه ی من» اظهار داشتند و نقاط قوت و ضعف اشعار کتاب مزبور را از دیدگاه خود بیان کردند. سیاوش رحیمی، حمید واحدی، سعید سلیمانپور، ارشد محمدی، علی رزم آرای، مرضیه انساندوست، علی همای پناه، زهرا کریم زادگان و خلیل شیخلو برداشت ها و دیدگاه های خود را در نقد و تحلیل اشعار مجموعه مذکور از لحاظ فرم و محتوا و ساختار زبان شاعرانه کتاب، برای حاضران عرضه داشتند. در جمع بندی آرای ارائه شده، کتاب «آخرین مکتوب عاشقانه ی من» از آثار خوب ادبی و ذوقی با خلاقیت های شاعرانه بکر معرفی گرید که با الهام از حقایق محیط زندگی شاعر و تجربیات شخصی وی در ارتباطی تنگاتنگ با جامعه سروده شده است.
در پایان رویا شاه حسین زاده ضمن اظهار خوشحالی از برگزاری چنین جلسه ای برای نقد و بررسی اشعار وی، ابراز داشت: برخی نظرات انتقادی ارائه شده را قبول دارم و برخی را نمی پذیرم و برخی اظهار نظرها را هم قابل تأمل می دانم.
منبع: دو هفته نامه «دنیز» شماره 22- تاریخ نشر 30/6/91