سنه سنده ن صیغیندیم
(مناجات)
شاعر: صادق بشیرلی - کرکوک عراق
اومیدلرى پیشمانلیغا
دؤند رمه یه ن تک آللهیم!
قاپیسیندان کافرى ده
أل بوش گرى دؤندرمه یه ن
پادشاهیم!
من ده سنین بیر قولونام
دیکیلیدیر ایکى گوزوم
رحمتینه!
گونلومو ده دولدورموشام آرزو ایله
باغیشلا! کى، آنجاق سنسین باغیشلایان.
طوفانداییم
یالنیز سنه صیغینیریم
سنا سنده ن صیغیندیم! سن بنى سنده ن خلاص ایله
کى، سنده ن باشقا سنده ن کیمسه قورتارماز بنى یارب!
تکه لنمه
اروجعلی شهودی
مین یول دئمه دیم من سنه اوغلان تکه لنمه
فیکر ایله مه کی اولموسان اصلان تکه لنمه
وورما سورونو بیر بیرینه ائتمه هارای داد
گل بیر اوزونه ایله مه عوصیا ن تکه لنمه
هی بوینوزونو هر گله نین بویرونه سوخما
هر بیر سوزه آخدیر ماگیلان قان تکه لنمه
آخیر بو گوزه للیگ سنه ده قالمایاجاقدیر
سالما توزاناخ گوزله ره قوربان تکه لنمه
هر پستادا چاتسان اوزونو پوسته ده ن آزبیل
اولساندا ایه ر رستم دستان تکه لنمه
ساخلا ایکی یئرده اوزونوچیخما اوزونده ن
دئینه سنه لعنت ده لی شیطان تکه لنمه
بیر یول آج....ان واختیدا بیر ده گی....نده
یعنی بو ایکی یئرده دایان یان تکه لنمه
بوغدا بازاریندا اوزونو گورمه گینن چوخ
ایچسنده ایه ر بیر قارین آیران تکه لنمه
ناشی لار
اروجعلی شهودی
ناشی لار اوستالاشینجان ده ده میز یاندی بیزیم
سورولر داغدان آشینجان ده ده میز یاندی بیزیم
گئجه لر گلدیله قوردلار ییدیلر قور - قویونی
بیزیم ایت لر اولاشینجان ده ده میز یاندی بیزیم
دئیسه ن بس کی بوراحتلیگه چاتدین بوبویا
هئچ بیلیر سن کی یاشینجان ده ده میز یاندی بیزیم
گاه اوزاتدیق باشی گاه گونبه ذه اوخشاتدیق اونی
بیزه بیر مود یاراشینجان ده ده میز یاندی بیزیم
عظیم غلامعلی پور- سحر
گؤزلرین کاساسی تورپاقلا دولو
بیرینده گول بیتیب بیرینده تیکان
سن نه قده ر درین، درین سن درین
سعادت آرزیلی آی بؤیوک انسان
کاش حیات ده یشیلیب قالخایدین بیرآن
گؤرئیدین کئچمیشین باخیملاریندا
نئجه حیات اوچون ریشه دیر آتیر
بو لیللی چایلارین آخیملاریندا
گؤرئیدین بیر تیکه چؤره یه خاطر
اوغورلوق، دوغورلوق گلیر اوز اوزه
عصمتلی آنالار، گؤزل آتالار
دؤرد دیوار ایچینده گلیر سؤز سؤزه
بودور یاشاییشین چرنگه نه سی
چکیش میخ گوجو ایله عؤمور کئچیردیر
ایشیقلار دیز کؤچور قارانلیقلارا
نه یی حقیقتدن آراییر، سئچیر
قالخ بو کؤهنه لیگین آخارین آختار
عمانا تؤکولسه عومان لیلله نر
تزه لیک یاراتماق گرکدیر بیزه
فیکیرلر آخماسا یقین اییله نر
گوناه ساییلماسین بو تزه لیکلر
حیاتا روح وئرمک خیانت دئییل
پاسلی فیکیرلرین پاسینی سیلمک
یاشاییش حکمونده جنایت دئییل
.
کاش حیات ده یشیلیب قالخایدین بیرآن
گؤرئیدین کئچمیشین نه دن جانلانیر
یئنیلیک حاققیندا سؤز آچماقدادیر
یا سهولر ایچره اود دوتوب یانیر؟!
درین سیررلی دیر حیاتین سنین
اؤزون ده قالیبسان خلق اولدوغونا
باشلانیش، قورتولوش بیر نقطه دن دیر
یانیب کول اولدوقجا چاتیبسان سونا!
سون دا اوّلین دیر یارانیشیندا
درین آرزیلارین بیلگیلرین دیر
بو تؤر-تؤکونتولر، داغینتی لیقلار
سببی فیکرین دیر، عمللرین دیر!
گؤزلرین کاساسی تورپاقلا دولو
بیرینده گول بیتیب، بیرینده تیکان
سن نه قده ر درین، درین سن درین
سعادت آرزیلی آی بؤیوک انسان.
منبع: دو هفته نامه دنیز، شماره 18، تاریخ نشر 24/4/91 - ارومیه
یار بیزه قوناق گله جک
سوروشون نه یه گله جک؟!
(یادداشت هفته نامه دنیز، شماره 18 مورخ 24/4/91)
احتمال دارد بعضی از اهل بخیه ایراد بگیرند که »آقا تو چه کاره ای که مصرع دومی از خودت در می آوری و ترانه ای به این زیبایی را خراب می کنی؟... برو پی کارت عمو!«. بله، حق با ایشان است. اما چه ایرادی دارد دوستان کارما اصلا بر مجموعه ترانه های مردمی و فرهنگ مردمی و آرامش مردمی و ... آسیبی نمی رساند؛ نهایت اینکه یک مصرع ناجوری ساخته ایم خواه با مصرع قبلی جفت و جور بشود یا نشود. شما اگر اهل اما و اگر هستید چرا نوک بینی تان را می بینید؟ چرا داد نمی زنید بر سر کسانی که قافیه زندگی، آرامش، امنیت و اعتقاد مردم را خراب می کنند. ببینید در یکی دو هفته اخیر چه اتفاقاتی در این ولایت و در زندگی مردم افتاده؟... لابد می گویید »یعنی چه؟! چرا کلی بافی می کنی؟« بله عرض کنم که ببینید ماه مبارک رمضان هم که می رسد، پس آن وعده های سر خرمن مسئولان محترم چه شد؟ مگر قرار نبود قیمت ها مثلا چنین و چنان بشود؟ حمایت از قشر کم درآمد جامعه، بحث احیاء دریاچه ارومیه، حمایت از اهل فرهنگ، حمایت از مطبوعات و... آقا یکی بپرسد از این بزرگواران که داستان نان و تره و نان کره بعد از 33 سال اقتدار و عظمت تاریخی یک ملت بزرگ چه محلی از اعراب دارد؟ شما این مردم را چه حساب می کنید؟ مردم با همه صبوری حقایق را خوب می فهمند. بحث یارانه ها چه شد؟ چرا صادقانه اعتراف نمی کنید که نمی توانید بازار را کنترل کنید؟ شما از نو زن و بچه مردم را از ساعت 5 صبح در صف مرغ فروشیها می نشانید تا مرغ به قیمت ارزان تر از بازار بگیرند... آخر این درد با که گویم و این غم کجا برم؟ آیا قافیه اوضاع کشورداری از دستتان در نرفته؟ اشکال کار کجاست؟ خوانندگان گرامی بر ما ببخشند اگر کمی پریشان گویی شد اما »چه کند حنظل بیچاره اگر تلخ نگوید«. شاید اوضاع پریشان جامعه موجب این پریشان گویی ها می شود. خلاصه بر می گردم به اول کلام که:
یار بیزه قوناق گله جک
سوروشون نه یه گله جک؟!