انسانی دوست داشتنی
(به یاد بهرام رجبی)
از: حیدرعلی طهماسبی
شادروان بهرام رجبی ، انسانی خوش مشرب و جذاب بود؛ کسی از همراهی و دوستی با وی سیر نمی شد. من وقتی به او و خاطراتی که از او دارم می اندیشم، بیشتر متعجب می شوم که چگونه یک نفر این همه هنر را یکجا جمع کرده بود. هنر انسان بودن، با انصاف بودن، باسواد بودن، خوش ذوق و شاعر بودن، اهل مطالعه، اهل کار سخت اعم از کشاورزی، بتن کاری، نجاری، امور برق، سیم کشی و...
از همه مهم تر اخلاق نیک و پسندیده ای بود. یادم هست یک روز از ارومیه به شهرستان اهر رفته بودم و کار اداری داشتم . سوار یک تاکسی شدم. راننده چون فهمید همولایتی و دوست بهرام رجبی هستم، خیلی با من گرم گرفت و از اخلاق و جوانمردی مرحوم آقا بهرام خیلی تعریف و تمجید کرد. من خیلی تعجب کردم و با خود می گفتم چطور شده که ما بهرام را در این حد نمی شناسیم . این مرد قدرشناس اهری وی را بهتر از من می شناسد. وقتی در مقصد پیاده شدم، راننده تاکسی را دراختیارم گذاشت و گفت: به خاطر احترام آقا بهرام و حقی که او در گردن من دارد، به همه همولایتی ها و دوستان او احترام قائلم، شما هم با ماشین من برو کارت را تمام کن و برگرد به فلان آدرس که منزل من آنجاست، ناهار هم در خدمت شما هستیم.....
این برای من یک خاطره دل انگیز و جالبی بود که مردم یک منطقه در شهرها و روستاها ی دور و نزدیک حتی به نام بهرام رجبی احترام می گذاشتند. وقتی این خاطره را به خود آن مرحوم هم نقل کردم، بی آنکه خود را گم کند، فقط تبسم کرد.
(منبع: دنیز، شماره 10، ویژه نامه – مورخ 30 /11 /90)
یامان درد
بهرام دایی مین روحونا اتحاف
عمران کارجو
بوتون بلالرین بتری سن سن
سالدین منی سن آزارا یامان درد
دئییرلر داریخما اؤتری سن سن
گتیردین جانیمی زارا یامان درد.
آه و زاردا کئچیر عؤمروم زمانیم
چاتمیر هیچ کیمسه یه ناله م، فغانیم
بوگوندن صاباحا یوخدور گومانیم
قویدون منی سن آوارا یامان درد.
هانی او آرزولار ، هانی او آمال
من گئدیرم اما دونیا دئییر قال
نه وار- دولت، درمان ائتدی، نه ده مال
منی یامان سالدین دارا، یامان درد!
(منبع: دنیز، شماره 10، ویژه نامه – مورخ 30 /11 /90)
غربتی هاوانی چوخ سئون انسان
(بهرام رجبینی خاطیرلایارکن)
یازان: عاشیق قوربان پور ولی علیار
کئچن گونه گون لرچاتماز گونو گونه جالاساندا
صحبت بیر سؤز سئور، مهربان، ایستی قانلی دوست جانلی، شیرین سؤزلو، گولر اوزلو دوستان گئدیر. بلی، آللاه روحونو شاد ایله سین بهرام رجبی نین. او دونیاسینی تزه جه ده ییشیب، عمرونون سون گونلرینده خسته یاتیردی، جناب قلیزاده (مصطفی)ایله بیر لیکده گؤروشونه گئتدیک. بیر اوقدر آغیر دردین ایچینده یئنه ده منی گؤره ن کیمی دوداقلارینا بیر گولوش قوندو. ایندی فکر له شیرم اولسون کی، بیرآن کئچن گونلره قاییتدی، اوگونلرکی بیرلیکده شنلیک مجلس لرینده اولموشدوق ... او بلکه ده همان گونلری خاطیرلادی. من هرزامان کندیمیزه تویا گئدنده منی قوناقلایاردی. ائوینده نئچه سازلی سؤزلو مجلس لریمز اولموشدو. چون کی، او اؤزو ده گوزه ل اوخویاردی. غربتی هاواسینی نئچه یول من چالمیشدیم اودا اوخوموشدو. اؤزوده چوخ زامان قوربانینین بو شعرینی اوخویاردی:
آه چکمکدن قدیم دؤندو کمانا
یار دردی چکمیه ن داغی دابیلمز
بیر ایگیدین بخت اوزنه یار اولسا
عالم دوشمن اولسا داغیدا بیلمز
دوغروداندا اونون سسینده اولان او حزینلیک اوکؤورکلیک غربتی هاواسینی تام دوغرو دوزگون سسلنمگه امکان وئریردی. آخی غربتی هاواسی اوخونان زامان گرک اونو چوخ آغیر حزین و تمکین له ایفا ائده بیله سن. بهرام عمی بونو ائده بیلیردی. اونون اؤزونون:
غم منی بورویوب چمه دومانا
هئچ بیلمیرم گئدیم هایانا داغلار
مطلع لی شعرینی ده من اوخویاندا، دئیردی غربتی هاواسینا اوخو.
آللاه دان اونا رحمت دوس قوهوملارینا اوغلانلارینا جان ساغلیغی آرزولاییرام.
(منبع: دنیز، شماره 10، ویژه نامه – مورخ 30 /11 /90)
آدام گئدر آد قالار
(بهرام رجبی نین خاطیره سینه)
یازان: مهندس اکبر حمیدی علیار- تهران
دونیا گئدیملی- گلیملی دونیادیر و سون اوجو اؤلوملو دونیادیر.. بلی، هامیمیز اؤلوم یولونون یولچوسویوق، بیرآز گئج- تئزی وار، آنجاق خوش اونلارین حالینا کی اؤلندن سونرا دا یاشاییرلار.. بلی اؤلومدن سونر ادا یاشاماق اولار!.. اگر بیر اؤلونون دالینجا اونون یاخشیلیقلاری دئییلیر، اگر ائشیدن- بیلن اونون اؤلومونه حئییفله نیر، اگر هر مجلیسده و هر ییغینانجاقدا اونون آدی و یادی عزیزله نیر، اگر اونون یوخلوغوندان بیر اوره ک آجی ییر و بیر گؤز یاشالیر، اگر ائللیک عادت- عنعنه لرده و عائیله ده اونون یئری نین بوشلوغو حیس اولونور و .. بس او اؤلو هله ده یاشاییر.
رحمتلیک بهرام رجبی علیارین دا خسته له نیب دونیادان کؤچمه سی چوخ سارسیلدیجی اولدو و اوره کلری آغریتدی. نییه کی او بیر اوره یی، نفسی،الی و آغزی تمیز و پاک انسان ایدی، خئیرخواهلیقدان و یاخشیلیقدان باشقا ائتمزدی، درین قاناردی، درین دوشونردی، گولر اوز و آچیق قاباقلا هر کس ایله داوراناردی، هر بارماغیندان بیر صنعت و پئشه یاغاردی.. اونون هله – هله اوستا اللری نین ایزی علیارین بیر چوخ تیکینتی لریندن ، بینالاریندان و کوچه-باجاسیندان سیلینمیه جک و هله- هله نفسی نین اییسی و عطری علیارین محرّملیک لریندن گئتمیه جکدیر...
یادیمدادیر بیر محرم لیک، علیاردا مسجیدده احسانیمیز وار ایدی، پیشیریب- دوشورمه سی نین زحمتی او رحمتلیگین بوینونا دوشدو، نئچه گوندن سونرا هرنه آندا- ماند ائله دیک بیر قیران امک حقّی گؤتورمه دی- بیرده هاچان قیسمت اولا سن تهراندان گلیب علیاردا احسان وئره سن... من ده پیشیرم... اوتان... – دئدی، تأسفله ائله ده اولدو...
آلله روحونو شاد، قبرینی ایشیقلی، آخرت ائوینی آباد ائله سین، قالانلارینا جان ساغلیغی وئرسین.
منبع: دنیز، شماره 10، ویژه نامه – مورخ 30 /11 /90
مردم از او راهنمایی می خواستند
(به یاد بهرام رجبی و حاج رزاق قهرمانی)
داور خالقی (عضو شورای اسلامی روستای علیار)
از زمانی که من خودم را شناختم و با آقای بهرام رجبی رفت و آمد داشتیم چون فامیل بودیم وی فردی بود آینده نگر و همیشه به پیشرفت فکر می کرد و گرایش و علاقه ذاتی زیادی به انجام امورصنعتی مثل برق و مکانیک و معماری گرایی داشت. از نظر اخلاقی انسانی مهربان و نوع دوست بود. وی در دوره جوانی و قبل از انقلاب اسلامی مدتی در تهران مشغول کار بود، موقع بازگشت به زادگاه خود علیار یک دستگاه موتور تولید برقی 12 لامپی برای خود آورده بود و استفاده می کرد. در آن زمان در منطقه ارسباران از شهرستان اهر و هادی شهر کنونی به این طرف اثری ازبرق در روستاها نبود. مدتی گذشت و مرحوم بهرام به اتفاق دوستان خود موتور برق بزرگی به علیار آورد و برق تمام روستا را تأمین کرد.
در سال 1369 حدود چهار سال راننده درمانگاه علیار بود و خدمات فراوانی به اهالی ارائه داد. در سال 1377 به مدت چهارسال عضو شورای اسلامی روستای علیار بود. آقای بهرام فردی بود که واقعا از هرانگشتش هنری می بارید مکانیکی- نجاری- بنایی- آشپزی- بتون کاری- لوله کشی- شناخت گیاهان دارویی- سنگ تراشی- و... وی همیشه در کارهای خیر اهالی پیشقدم بود. بهرام رجبی با همکاری شادروان »غفار رزمی« و با مساعدت آقای «عبد الحسین عباس زاده« ( مسئول دهیاری علیار) به آبادانی و باز سازی قنوات و سرچشمه های روستا و حوضچه آبهای جوشان مناطق و مراتع همت گماشت. همچنین بازسازی سقف مسجد حاج احمد (یکی از چهار مسجد قدیمی علیار) به همت و تلاش مرحوم بهرام بود که چند سال پیش اتفاق افتاد و در آن امر خیر بسیاری از اهالی علیار مشارکت کردند که تازه درگذشته مرحوم حاج رزاق قهرمانی هم یکی از آنها بود.
مرحوم بهرام رجبی اهتمام جدی به اقامه عزاداری حسینی داشت. همیشه چند روز مانده به محرم و ایام سوگواری امام حسین(ع) و یا ماه مبارک رمضان به فکر دعوت روحانی برای روستا و فعال کردن مساجد روستا می افتاد. وی محبت سرشاری به اهل بیت داشت و همیشه زودتر از همه در مراسم ها حاضر بود. حتی در چند ماه آخر عمرش که مریض الحال بود، در عزاداری امام حسین شرکت می کرد و نوحه می خواند. خود او هم اهل شعر و ادب بود. من به یاد ندارم که با کسی بگو مگو داشته باشد. همیشه مثل یک ریش سفید کاردان، مهربان و با تجربه راه درست را به مردم نشان می داد، او راهنمای مردم بود. وقتی ما اهالی علیار خبر وفات آن مرد خدا را شنیدیم، سخت متأثر شدیم.
در باره مرحوم حاج رزاق قهرمانی باید عرض کنم که او با اینکه سالهای طولانی در ارومیه ساکن شده بود، اما از مشارکت در امور خیریه علیارهیچگاه باز نمی ماند. همچنین در آبادانی مساجد و روستا و رفاه اهالی همواره پیشگام بود.
(منبع: دنیز، شماره 10، ویژه نامه – مورخ 30 /11 /90)